هزار استخوان عاشقی

هزار استخوان عاشقی 

نشستيم و گفتيم خدايا خودت

اجابت بكن اين دعا يا خودت...

نشستيم و دست بر دستي دگر

و هر لحظه بيم شكستي دگر

 همينطور سرگرم كار خيال

در انجام افكار خيلي محال

نشستيم و احساس آوار شد

و هي غم سر غصه انبار شد

ندانسته عاشق نفهميده دوست

و حالا هزار استخوان در گلوست

و حالا هزار استخوان عاشقي

چه عشقي چه كشكي ؟ دراين «كي به كي»  

من اين اسب وحشي به كي بسپرم

كه اينجا سراسر جنون است و رم

لغت هاي شعرم سياه و كبود

همه صحفه هايم پر از گرد و دود

نه باران نه برفي كه رامم كند