شاید...

نیمایی طبیعت‌محور و بسیار تا بسیار شورانگیز و زندگی‌بخشیههه
آفرین بر شما خانوم معلم عزیز جدیدالورد ناب😍
و درودتان 😎
وزن شعرتون کاملا درسته
بر پایۀ فعلاتن که در رکن اوّلِ این وزن ما مجاز هستیم (بر اساس قاعدۀ اضافه در اختیارات) به جای فعلاتن، فاعلاتن بیاریم.
فقط نکته‌ای که توی شعر قشنگتون به ذهنم رسید بگم که اونم بیشتر از بیشتر مته به خشخاش گذاشتنه در مورد تقطیع شعرتون بود که تا اونجایی که از استادان ناب ِ ناب یاد گرفتم تقطیع نیمایی هم مثل سپید مهمه چه بسااا مهم‌تر چرا که اینجا با وزن سروکار داریم...
تقطیع درست باعث میشه ما در هیچ جا استمرار یا انتقال وزن نداشته باشیم، یعنی هیچ مصرعی از نظر وزنی دنبالۀ مصرع پیش از خودش نباشه و بار وزنی مصرع پیشین را بر دوش نکشه و هر مصرعی از نظر وزنی مستقل عمل کنه. زمانی ما به این مهم دست پیدا می‌کنیم که در پایان هر مصرع گسست وزنی در زنجیرۀ فعلاتن‌ها (یا هر رکن دیگه‌ای ) ایجاد کرده باشیم.
درسته که شما اغلب از ویرگول برای جداسازی نیم‌مصرع‌هاتون استفاده کردید و دقیقا گفته بالا رعایت شده یعنی رکن آخر به فعلن یا فع‌لن تبدیل شده ولی قالب رایج در نیمایی به این ترتیب هستش که این گسست‌رو توی ظاهر هم نشون بدید... گرافیک بصری توی شعر نیمایی باعث میشه خواننده با دیدن شکست‌های سطری بهتر بتونه جریان وزن‌رو در ذهن دنبال کنه... با چاشنی نظر شخصی
می‌دونم الان خانوم ویرگول داره جیغ جیغ می‌کنه که پس حالا من چطوری شکم شوهر و بچه‌مو سیر کنم 😜 بعد من خیلی ظریف و هوشمندانه بهش می‌گم اگه با آقای اینتر ازدواج می‌کردی نصف نوشته‌های دنیا مال تو بود از جمله کتاب چند جلدی / تاریخ تحولات عروضی در ادبیات معاصر/🥴🤭

اینم تقطیع براساس نوشته‌‌هام😊

چارفصل دل من سرد و یخی
تن رنجورم لیک
میدود میرقصد
میزند دست به ساز گلها

می‌کند گوش به هر حرفِ نسیم
می‌سپارد دلِ خود را به درخت

شاید این بار بهار
بکشد دستِ نوازش بر دل
بدمد از نفسش
به تنِ سرد و زمستانی من

شاید این بار درخت
بشکافد گره از کار دلم
و بخندد خورشید
و زمین بستر روییدنِ جان باشد و بس

بشکند بغض زمان
و ببارد چون ابر
و اجابت شود اوهامِ محال

بدرم از تن خود پیراهن
مثل آن غنچه به هنگام بهار

و ببندم بیعت
بیعتی سبزتر از برگ درخت
به بلندای همان خوشه خورشیدِ خیال

لاجوردی چو سپهر
آن سپهری که شده قابِ رخِ روح و روان

و \\\"رها\\\" از قفسِ اندیشه
و \\\"رها\\\"یی از تن
این تن خسته ی تنگ

جمیله اتکالی\\\"رها\\\"


جسارتمو به مهربانی خودتون ببخشید...
در اینکه شما شاعر توانمندی هستید شکی نیست..😊
سلامت و ثروتمند باشید