دوشنبه ۲۸ خرداد
|
|
|
|
عمـری کـه گـذار مـه عیّـار گزیدیــم
جـز نقــش دل آرای رخ یار ندیدیـــم
از جملـــۀ آیات گهـــرب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
او رفته تا شعر بگیرد سراغ را
آبی کند جمله درختانِ باغ را
شاید کسی هست بگوید برایِ من
این کف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کی می شود تمام؟ کی می رسد اجل؟
-مرگی هزار بار شیرین تر از عسل-
قلبی که سالها جای تو بو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نسیم در موهایت
ترانه ا ی زیبا
و عطرش را
می پراکند در لحظه ها
نسیم نفس بودن توست
که عش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آواری از کلمات
در گیجگاهِ سر
معلق
میانِ گفتن و بغض سرگردان
تا چشم می بندم
خش خشِ م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز مشرق سو به مغرب ميكند
باز يك گل عشق در دل ميكند
آسمان بر گل تبسم ميكند
تا ابد خورشيد را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امید، با سوختِ زیستی
سفیرِ کهکشانِ راه نوری شد
تا دَستمان به جای بَند نباشد!
رویای سادهِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طبیبم گر تویی درمان نمی خواهم دلا
نگارم گر تویی جانان ن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستم به آسمان نمیرسد
کاش فرشته ای
بیاید
ابرهای تیره را کنار بزند
حوالی من
هوا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی سکوتم را شکستی من شکستم
در عالم دیوانگی دل بر تو بستم
داغ فراق و حسرتم هر لحظه بودی
آخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زير باران كنار آبخوري
قلبم انگار بال و پر مي زد
توي قلبم به عشقتان تق تق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می شود
از بغض سلامت
سر رسیدِ
خداحافظی ات را فهمید
و هن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمنا...
ای عزیز و مهربان من بیا
نازنین و دلستان من بیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بایکزن و یک بچه و بابای دودآلود
کوچیدم از شهر و خیابان های دود آلود
با دختری خاکستری مردی عروس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
*کجای جاده جاماندی که دل لبریز آشوبست
دو چشمم خشک بر جاده تنم درگیرو مصلو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک دسته ریحان دارداما نان ندارد
با رنده ی لب می خورد ، دندان ندارد.
مثل غروب کوه ، غمگین و مجر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا آمدم این بار غمخوار تو باشم
گفتم که چه بهتر گرفتار تو باشم
تو بر همه سرور و سالارتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عجب سر گرمی تازه ای
واژه ها را بازیچه کرده ای
گاهی دوست دارم را ....
گاهی هم
دلم برایت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
*من تو را آرزو میکنم *
حتی در واپسین لحظات شب نیز به یاد تو سر به بالین می گذارم.
ای دل آشفته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستانش از نمک افتاد
وقتی
نانش آجر شد...
معرفت کجاست!؟
---------------
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غــمِ دل دارم و دانم که غــم آباد ، تویی
مَبَر از یاد مـ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبری که تا سحر به تمنا نشسته بود
از زخم آرزو بــه مــــ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سنگدلیم را ببخش
اگر محبوسی
لابه لای واژه های عاشقانه ام
مراببخش
گر مینشمانت
سطر به سط
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سالهاست من وتو درانتظارنشسته ایم
تودرانتظار مادر و من درانتظار فرزند
تودرپشت دیوار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه که ما نخواسته باشیم...
نه که بی وفایی کردیم
به چه جرمی و گناهی سرنوشت کرده جدام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1- ائتلاف
=======
چشمها
مات به انگشت ِ پیروزی
رنگها
در ائتلافی ننگین
2- ترفند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هست
ما
عشق
بند شعرم پاره شد
قلاب بیاور
خیالاتم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب که میشه با علامت سؤال ، روی تخت
می کنم من عشقبازی!
صبح که میشه یک علامت سؤال ، صبحونه
می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خانه ای داشته ام
روزگاران غریب
که در آن آگاهی
می تراوید ز سنگ..
عشق را
در بیابانِ جنو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمام ِگریزها
"نه" گفتن ها
مرا ناگزیر از تو دور می کند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دارم تقاس پس می دهم
تقاس دست هایی که
شناسنامه ام را
در چهل سالگی به مدرسه می برد
سر کل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قایق رها
دیگه بسه اون حنات رنگی نداشت
دوریت برام یه عادتی شـــــده
تو برو بی خبرم از گفته ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از بلندای بام دلت
می شود دست دراز کرد و
ستاره ها را چید ...
زیر سا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به جناب سید حاج فکری عزیز برای شعر شرف:
شاعرشدی ومرا سرودی نم نم
از چشم تو آب زن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با احترام به یاد مردی که هم سنگ تمام ادبیات معاصر ایران ماندگار خواهد ماند
احــــمـــ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قندیل های تن داده به
لبهای ابرها
شعرهای سرگشته،
لای موهایت
نوازنده ای پرآشوب
بااین هم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زد زده شد نوازش کرد نوازش شد
کشت کشته شد تجاوز کرد تجاوز شد
دزدید دزدیده شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگارت خوش
دلت شاد و دمت گرم!
مسیحای من
ای امید روزان همه ابری.
رفیق نا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یك نگاهی بر چشم
از همان فاصله ی دور
غنیمت با
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسمت نبود که باهم،
اوج بگیریم تا آسمان
تا کهکشان هزار ستاره
قسمت نبود تن بسپاریم به رود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری از:خالدبایزیدی(دلیر)
«آرزو»
من زنی می خواهم
که حتی اگرنابیناهم باشد
درتاریکی چشمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
استاره در شب میشوی
گاهی به سر تب میشوی
تا میشتابم در برت
یک بوسه برلب میشوی
در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باد را زوزه كشان احساس ميكرد
زمين چون تشنگان لب باز ميكرد
چون آتش مي‌گرفت لبهاي خاموش
همين
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ابرها می تازند
غرشی نیست هنوز
نم باران نزند،تا برسی
ونسیم خنک شالیزار
ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صیاد شکارم کن .
دریا طوفانی است
کوسه ها هر طرف سرگردان
و من در صدفی تنها
صیاد رهایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تبر، دسته اش را گاز زد
تا جنگل،
نفسی تازه کند.
به خیالِ خامِ زمین
جشنِ آتش بازی،
ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یاری ام کن
بار الها"دل تنگی هایم را نمی توانم بر روی کاغذ بیاورم
نمی توانم همه را جای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با اینکه دوری...
هر لحظه هستی کنار من،در قلب من ای نازنینم
با اینکه دوری...
هر لحظه هستی با
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم به راه ماند تا غروب
باران نیامد
به شبنم دل بست
برگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را من دوست مي دارم به شيريني يک کودک
زماني که به چشمانش نشيند خنده اي کوچک
تورا من دوس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشقی که تو داری
می باردم هر لحظه خُماری
می رویدم هر مرحله،در سینه،اناری
ترسم که درین باغ ده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قالی
از دار
پا به دنیا می گذارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آبروی ماه را برده ایم
تا ستارگان حجب و حیا را
از رمالان شب فرا بگیرند
و شهاب ها
چرخش بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای کاش میشد ستاره باشم
برا همیشه کنارت باشم
با اون صدای نازت
بخونی از ، امید تازه
باید ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حالم خوب نیست
اینجا بدون تو
بوی زمستان گرفته ام
خانه ام سرد است و متروک
در هوای دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کلاهت را
سِفت نگیر
- بادها -
باتوغریبه نیستند
بادکنکهای خیالت را
به انگشت
سباب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ني..
ني مزن دوست...مزن دوست!
بر ديوانگي هايم...بنگر...مزن دوست!
ني حديث قلب رنج ديدست بسي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
«مرگ آواز»
باز غوغایی دیگر در باغ!
تیر در گلو
قناری در خون
و آن سوتر شکا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این شب ها تو تنهای
که با ناله چه درد داری
همش در دل چه خون داری
برای حرف دل گفتن
چه ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دل ميگم آروم بگير ميگه نميشه
ميگم سراغشو نگير ميگه نميشه
به دل ميگم دردت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
" جنگ "
من باز می گردم از نا آرمیده ها
تا گلهای آفتاب گردان . . .
-
از نا ایستاده ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از ما چو پرسی و بر ما چو بنگری
احوال دل ببینی و دیوانه پروری
مائیم و خلوت و لاهوتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برمیگردم بخانه
باز هم در شهر خبری نیست
خسته از این گشت عصرانه
به بهانه جای خالی او
م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ویادت دردلم
باصدهزاران اختر زیبا
وخورشیدی بسی نورانی وروشن
وچون یک قطره شبنم بروی گل
چه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا به طبیعت برویم
به طبیعتی که به مانیاز دارد
حتی بادهای سرگردان
منتظرماهستند
بارانها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخرین لبخند را
در کدام خاطره جا گذاشتی
که لبهایت،
اینچنین ماسیده
در قاب اندوه !!
چگو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سراب
اردشیر شریفی
----------------------------------------------------------------------------
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز هم حال و هوای دل من غمگین شد
کوله بار غم تنهایی من سنگین شد
منفجر گشت ز تو بغض ترک خورد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمنایِ بی انتهایِ خواهش هایِ هرز
و بلوغِ تنگِ نَفَس
ناخُن میکشد به باورِ خوب بودن
سراس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گورگمنام
پدر
درسایه روشن ا شتغال کز می کند
وبرادر
کوچک بر دوچرخه بزرگ تکالیف نامناسب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش می شد باز کودک می شدیم
فارغ از درد چکاوک می شدیم
یک شبی هم مثل آن یاس کبود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
رویا هایمان را به دار می زنند
و رنگین کمان را
وقتی مصلحت
جامی است
میان دست هایی بی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من تشنه ی محبت کوه غرور بودم
آواز خوان غربت سنگ صبور بودم
تا اینکه شعر آمد پیغامش آسما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم برده آن غربت چشمها
صفای دل و حرمت چشم ها
عز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.
قطره قطره
شعر می ریزد از نگاهت.
.
__________
.
صدایی ندارد بارش برف
سفید می آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گناه
.........
گناه کبوتر
کمتر از
کلاغ نیست
هر دو خبر چینند
اما
این کجا و
آن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"بازهم هذیانی"
آسمان قصّه ی هرروزخودش را
می دید
ماه لبخند قشنگ گل یخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم با خيال ِ تو پَر مي زند
به آفاق ِ انديشه سَر مي زند
ويك درد -يك درد ِ ديرينه س
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در شهر تمام مانتوها چسبان است
تالار مد روسری و تنبان است
امنیت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو خدا را در من كوچ داده اي
فرشتگان
هرشب وردخونان بربام خانه ام مي آيند
دستانم را به دامن ه
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۴۸۱۱ پست فعال در ۱۵۶۱ صفحه |
علی مزینانی عسکری
عباسعلی استکی(چشمه)
سید هادی محمدی
مهرداد مانا
وحید سلیمی بنی
احسان فلاح رمضانی
محمد رضا خوشرو (مریخ)
رسول دبیر (نافذ) 
