چهارشنبه ۱۰ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ بانوي مرتد شاعر ژاکان باران ملکشاهی
|
|
|
|
خاس نیەزانم
ژە کام شار ڕۆژهەڵاتەو
هرکە هرک گریت دیای
بنسۊک کام ماڵ ئڕات
زندان بۊەو دڵت گیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"تاسەت کەێ "
چەن وەختێـــگە
ئێ دڵ هەژارمە
گڵاڵێـــگەو ناڵە ناڵ کەێ
ئێ دڵ پڕ پەژارەمە.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"زندگی ببخش"
مثل خورشید باش
بی دریغ ، بی چشم داشت
بتاب بر زمین چرخان،
و چون سبزه زارهای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لبهايت را مي گزي و
با گزيدن هاي پي در پي ،
باز مـرا به تنگِ ( آتـورِ ) آغـوشت
ميهمـاني ميك
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم لک زده برایت
چون کودکی پـر بهانه را بی خیال...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عذر دوستاني كه بارها به شعرهايشان امده ام و يك باربه شعر هايم نيامده اند را ديگر سر نمي زنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1_"بانوي مـرتد" 2_ "پسر همسایه" 3_ "عشق بازی" 4_ "چه كرده اي " 5_"حـورااء ی نائـم "
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بانو بگو ...!؟
بگو ، قلب تو پر از موریانه های عهد نامه است...
در ملأ عهد می بندی ،
به صندو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شايـد پيچـش موست
بر بنـد ، بنـد انگشتان يك دست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رقاصه ی بد نام قل می دهد
کمر باریک و
آن تن صاحب مرده اش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به کـی بــگم کــه جاده ها بلــعیده پـاهـای مـــنو
خوب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستهـاي تو
كه مي زودايند گردو غبار
و مي شويند با گلاب
سنگ مزارم را
چه مي فهمند
پوكيد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من اگر ميزنم چنگ
بر طنابِ هيچ،
مانده در ته چاه تاريكيم
تو كه همزاد نوري چرا؟
ميكشي ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به خوش طعمي گلابِ قمصر
به خوش رنگيِ
گل هاي كاشانند
لبهايت كه ميخندند و
ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بارونم و از آسمون سز می زنم به خاک تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه...!
چشمهايِ سياهت
بي جهت،
در انتظارِ
يك اتفاقِ تازه است
ديگر اين
برهنگيِ شمشير
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گريه اگر مي كني
با دستهاي خودت
پاك كن
اشكهايت را
كه دستهاي من
حتي نمي كنند كفافِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تابوت انصاف (1)
درنگ كن
در كوبيدن آخرين ميخ
بر تابوت پوسيده ي انصافت
تا نكرده است ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون بغضِ تلخي
در گلويِ درختي خشكيده
رو در رويِ
لبخندِ تيزِ تبر
هراسان از
هجومِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1 - جاده
انتهای این جاده
به فکر خستگیِ
پاهای تو و
گام های لغزانِ تو نیست
او فقط
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می دوی دیوانه وار،
چون اسبی افسار گسیخته
جیغ می زنی ،
چون جن زدگان
چنگ م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می شود
از بغض سلامت
سر رسیدِ
خداحافظی ات را فهمید
و هن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا به رگبارِ
فهش هایِ
ناموسیت می بندی
گویی
صحنه ی جنگ داخلیست
و من معترضی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آیه های خداحافظی
--------
آیه های خداحافظیت
راه نمی دهند
به کتاب زندگی
غزل های
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طعنه به خدا
با جیبی پر از اسکناس
آهسته بر سرشانه های خد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كينه ها و خنجرها
هر روز ، هر هفته و ماه ..... که می گذرد
من بیشتر از قبل
زین کوچه پس کوچه ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صحفه ي آخر...!
-----------
گفته بودی
برگ ، برگ جانانه ی
د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فاصله ها...!
مشکل دنیای خاک
فاصله ی نسل هاست !،
|
|
|
|
|
محمدرضا آزادبخت
سیاوش آزاد
زیباست و
