يکشنبه ۱۳ خرداد
|
|
|
|
سفره ی دل همه جا باز نکن
تا دهان گرم شد آغاز نکن
راز دل فاش نکن با هر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1. روز میلادش نزدیک است
آن رؤیا که هر صبح
به نوازش ذهنت می آید ....
2. پشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در فصلی کپک زده ؛
گیج و خسته ...
بر کرانه ساحل ِ دلمشغولی
در حوالی ِ کلبه دلتنگی
زیر ِ س
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میرم از زندگیت بیرون ، تنم خسته و دلگیرم
من و کشتی به تیغِ غم ، دلم زخمه و می میرم
***
تو ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو زخمه ایست
دست نوازشگرش،
آن هنگام که بر تار تار گیسوانم
هنرمندانه می نوازد
تا به استخو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعران ...
پریدن نمی خواهم،
قدم می زنم
بر غرور جهان
در بارانی
که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يك حادثه
با تن تو
ميان بازوان من
مقصر ...
چشمهاي تو
حادثه ديده...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق بازی شده نایاب ،محبت هیچ است
عاشقی رفته ز اذکار ، مودت هیچ است
دوستی عاقبت از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سالهاست منتظران لب دریای دلت
منتظر موج تماشائیت اند
اما!این چطور دریاییست ؟
که نه موجی دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کله سحر
بوی تمشک
سکوتِ نیمه شبِ کوچه را،
کر می کند
تا طعم ترش و شیرین خواب
از شعرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روز، گرفتارشب ومن......
در بند دل ،
دلی که دلداریش ندادی
تا دلگرم شود.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كجايي حجره دار؟!
كه منت مي نهي موري
به اكرام دانه مي بخشي!
كه شاعر هر گل عشقش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می دانی غریبه !
وقتی آمدی برایم تازه بودی
کم کم شدی فکر و ذکرم .....
به باور خودم نمی گنجی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرنده‌ای می‌آورم
تا درسکوت خانه
آواز بخواند
اگرچه
هیچ گاه نخواهد گفت:
«عشق تو م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اندران پیچ و خمِ وادیِ تاریکِ درون
و ملول از ستم و سختی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوشعراز:خالدبایزیدی(دلیر)
«باور»
من براین باورنیستم
که باغبان
گل های باغ اش را
به باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آتش و شورم و در اوج جنون میسوزم
سایگاه عطش و خود ز درون میسوزم
سرو من قد بکشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جرقه ی کوتاه
در دلم شد باز
رهایم ساز
ای خدای راز
در خلوتگاه دلم
اسیر گناهم
رهایم ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گـــريه هاي شب هجران مرا ديدي تو
مجـلس شــــــادي پايان مرا ديدي تو
خون دل بود كه از د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ثانیه های زودگذرعمر نهیب میزند مرا
هرلحظه هرکجا خورشیددم غروب نهیب میزند مرا
پاییزبه وقت خزان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جناب دلجوئی از شعر زیبات ممنونم من این ترانرم تقدیم دل پاک شما میکنم
اون نگاه تو مثل دریای نو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می ریزی بر سرم
خرابه های دیروز را
و نفسم بند می آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف ... باسلام و سپاس از بزرگوارانی که به کرامت خو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
واژه هایم بغض کرده اند
دیگر نای نوشتن ندارند
قلمم بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادم نرفته . گفته بودم سروری دریا .
شعرم فدایت . عشق من . تاج سری دریا .
مولای من ، سبزینه های
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک
دو
سه
چهار پایه را که بیاورند چوبه دارم کامل می ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلق وزن ترانه ها تنگ است
واژه ها هم به گریه افتادند
ارزشش از شمار بیرون است
بغض
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آینه ها را چند وقتی است که برچیده ام
مرا به یادِ خود نبوده ام می اندازند
به یاد آرزوهای در آغو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلی دارم پر درد
تو میدانی
فریادش با سکوتیست
تو میدانی
خاموش شد شعله عاشقی در این دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک رویداد شیرین
و کپی مدام
تو اما خودِ خودِ رویدادی
کپی برابر اصل خورده
و شاید اورجینالِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز پر ِ اندیشه ام ، پر ِ راز
فاصله ها خیلی کم ، راه دراز
باز نفس کشیدن در هوای تکر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انگار از ثانیه ها
آموخته ... روی صورتم
چروکها هر لحظه
آویخته تر ... لبه رو لبه
از من عبو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعر شدم
روز با شعرهای کودکیم
شاد بودم با واژه های لبخند
شب شد
من و فانوس هوشیاریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام او که روشنی بخش جان است
عاقبت...
سقوط می کند
اعتبار نشسته بر قله های هوس
مهر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درهمین دایره می چرخیم
دورمی زنیم
تمام محیطی را
که هرروزمارا می چرخاند .
اما
جهان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آينـه بــر زميـن نشست
و قلب صاف و سـاده اش كمي شكست
نـگـاه منـعكس ازيــن جـهـــــان _
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طاقت بیار" طاقت بیار
زنده بمون" پیشم بمون
رو یادته
زندگی می" عشقمی" وجودمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پر بودم از تنهایی
وقتی رسید
از آرام بخش هایش
منتقل کرد / به من
اما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلم بزن..
قلم بزن طرح قشنگ
صاف و زلال و رنگ به رنگ
با عش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرزوها با من حرف نمیزنند
از هر راهی میروم
زندگی وارونه میگذرد..
تمام راههای من
به برهوت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انقدر سبقت گرفتی در محبت از همه
شد کمانی قد تو دیدی که محنت از همه
محرم راز
محرم رازی در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ایـنـتـیظار یورغون دوشوب
İntizar yorğun duşup
گولمه میش گوللر نـَدن سولغون دوش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای شاعری که تفسیر شعر و عشق است....
خواب کبوتر باران به زبان خودش:
تو یک امامزاده بود و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بانوی شهریوری
گریه کن پیش زن زخمیِ پیراهن سفید
یا که با این خنده های زیر لب خاموش باش
ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
واسه عشقت دارم گم ميشم................بي تفاوت ازفکر فردا
شبيه يه قايق بي پارو...............
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کجای این سرنوشت گیر کرده ای
که شب از نیمه هم می گذرد
اما دلم نیامدنت را بهانه کرده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه چه ن وه قتیگه دلم خه مینه
یاران ته کو توک پا لیم برینه
حالم یه پرسن جور جار جاران
تنیا م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای جان که دل به تیر غم آماج می کنی
این خانۀ تو است چه تاراج می کنی
گویی که دیده باز بکن تا ببی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویند درمیان خواب و بیداری حضرت علی (ع) پیامر(ص)
را به خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرودِ درد می خوانم سحرگاهان
به یادِ باوری دیرین
سقوط نفس میخواهم در این برزخ
سرم بر شانه ی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری از:خالدبایزیدی(دلیر)
«رهگذرغریب»
چراغ برق های خیابان
تاانتهای شهر
درذهن رهگذرغریب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انگار نه انگار
دل رفـت و جـوانــی سـپـری شـد ره ِ ایـن کار
دل بـی تـو به تـنـگ آمــد و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوش یاد خاطرات تو ، گریبانم گرفت
عقل و هوشم را ببرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کسی خدای را بیدار کند
قاصدکان بی خبر
اختران بی نور
ابرها دل چرکین شده اند
کسی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هزاران ساله ام، خسته از سکوت
تشنه ی فریاد، میخواهم بایستم
هم صدایی نیست
و همه خسته از سکوت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوشینه به خواب ارغوانی
از برکت و فیض آسمانی
دل کرد به ملک دوست پرواز
تا پرده بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هم از بند و حصار واژه ی تحمیل می ترسم
هم از دیوانگی در شهر هَردَمبیل می ترسم
تمام چشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای شانه به سرها سکوت لازم نیست
زبعد سجده ی آخر قنوت لازم نیست
میان چادر من ماه هم نمی تابد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زبان در دهانم سوخت
از سکوت لرزانم !
فرو ریختم در خویش
با آرزوی
یک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این روزها
هر کی از مامانش قهر می کنه،
یا شاعر میشه یا خواننده!
این آخرین نقدی بود
که از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام او که روشنی بخش جان است
در این حوالی...
باد عاشق می شود
کلاغ حاذق می شود
روبا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتی ماه برای من
بر کهکشان می رقصد
باورم شد
.
گفتی رود
می خرامد
در پیچ بیشه برای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عصای موسی
در دستانم بود
آن زمان که
از نامهربانی نگاهش
به سوی دریا
می دویدم !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
باتو بودن،
استادی ست
که بالاتنه ی بنفشه های شهرم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شست و شو کنار رودخانه
بیشتر و بیشتر می شود
کویر دستان زن شالیکار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام عشق چون خر میبرد بار
به نام عشق چون سگ میشود هار
فلندر میشود بیکار بیکار
رها در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
که لاک پشت...
به پشت
افتاد.
و کبریتِ فاجعه
نِیزارِ نسل ها را...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز می میرم
بَدو ... تولدم
دردی میگیرم
وقتی که من شدم
امروز ... از هر روز
بیخود تری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بُغضی گم شده ؛
بر گوشوار ِ مروارید ِ شبنم
که نسیم آویخت
به گوش ِ گل ِ مریم
سایه دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1.دستی به ناز
کشیدم به رنگین کمان
خیالم بوی باران و خورشید گرفت...
2. زاغک دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترمینال
صندلی خالی پشت سر راننده
آینه , بوق
صدای شاگرد شوفر
ترمینال
پر از صندلی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا دلم تا آینه را هی کشید
دست مارا باوری واهی کشید
باز شد مشت پلنگ ساده تا
چنگ سوی قبل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو در قالب جیوه ای
من آیینه
حضور بهشتی ام
گناهان تو را پاک نمی کند!
دیوارهای سنگی سرنوشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام ای آشنا، ای مرد،
ای والاترین باور
سلام ای سید اهل ولا ،
ای عشق،ای اولاد پیغنبر..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازدام
خیالت
تنهایی میبافم
برای
- دلم -
به شکل بالهای
- پرستو
روی چراغ پایه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه می گفتی که : دنیا، نقش آب است ؟
به وقت تنگدستی، چون سراب است
به قدر زحمت خود، سهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلمم ساده بود خرده مگیرید که من
شعر را محضر استاد نیاموخته ام
در پی ساختن قافیه و وزن نیم
چ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهم نیست که شبنم ها سیاهیست
مهم آن است که فردا روشنایست
مهم تر و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون بغضِ تلخي
در گلويِ درختي خشكيده
رو در رويِ
لبخندِ تيزِ تبر
هراسان از
هجومِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشا آن دل که هردم دلبرش دریادمی آید
زهجرانش چو نی هرلحظه درفریاد می آید
ح
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۴۴۶۹ پست فعال در ۱۵۵۶ صفحه |
مهرداد مانا
درودمجددبرافسانه ی عزیزم 
احمدی زاده(ملحق)
مهدي حسنلو
آذردخت شرقی(آذر دخت) 
نیره صدری 
محمد گلی ایوری 
