سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

يکشنبه 16 ارديبهشت 1403
    27 شوال 1445
      Sunday 5 May 2024
      • روز جهاني ماما
      به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹

      يکشنبه ۱۶ ارديبهشت

      پست های وبلاگ

      شعرناب
      نام زیبای ایران
      ارسال شده توسط

      نیره ناصری نسب

       در تاریخ : جمعه ۴ بهمن ۱۳۹۲ ۰۰:۲۱
      موضوع: آزاد | تعداد بازدید : ۵۹۸ | نظرات : ۲۷
      ائریه - ائیرین - آریاورته - آورته - آریا ویج - ایرانویج - ایران ویژ - اریانه - اران - پرس
      ایران - Persia - IRAN
       
      به آن گروه از آریایی‌ها که مهاجرت نکردند و در «مرکز جهان» که به‌زبان اوستایی «ائیرینه‌وئیجنگه»(airyana-vaējangh) خوانده می‌شد، ساکن بماندند و با نام ایرج مشهورند و ایرج (eraj) که به‌زبان پهلوی (erech) خوانده می‌شود، مخفف همان واژه­ ی اوستایی است که به پهلوی و پارسی دری (ویج) بیان می‌شود که همان مرکز جهان معنی می‌دهد.
      واژه­ ی ایران که در پارسی ‌میانه به شکل «اران»(erān) بوده، و برگرفته از شکل‌های قدیمی «آریانا» یعنی سرزمین آریایی‌هاست.
      واژه­ی «آریا» در زبان‌های اوستایی، پارسی باستان و سنسکریت به ترتیب به شکل‌های «اَیریه»(airya)،«اَریه»(āriya)،«آریه»(arya) به کار رفته است. و نیز در زبان سنسکریت «اریه»(ariya) به معنی سَروَر و مهتر و «آریکه»(aryaka) به معنی مَردِ شایسته‌ی بزرگداشت و حرمت است و آریایی به‌زبان اوستایی «ائیرین»(airyana) و به‌زبان پهلوی و پارسی دری «ایر» خوانده می‌شود و ایرج به‌زبان آریایی «airya» است.
      ایر در واژه به‌معنی «آزاده» و جمع آن «ایران» به‌معنی «آزادگان» است.
      در شاهنامه درباره­ی پسر سوم فریدون می‌خوانیم :
      مر او را که بُد هوش و فرهنگ و رای      مر او را چه خوانند ؟ایران خدای
      ایران در این‌جا به‌معنی جمع «ایر» یعنی آزادگان و «ایران خدای» به‌ معنی پادشاه آزادگان است.
      ایرانیان و آریاییان هند که در روزگاران کهن زبان‌های آنان به یکدیگر بسیار نزدیک بود، خود را به این نام خوانده­‌اند.
      داریوش بزرگ در نوشته‌های نقش رستم و شوش از خود، چنین یاد می‌کند :
           «منم داریوش، شاه بزرگ، شاه شاهان، شاه سرزمین‌های همه‌ زبان، شاه این بوم بزرگ پهناور، پسر ویشتاسب هخامنشی، پارسی، پسر یک پارسی، آریایی، از چهر آریایی (آریایی‌نژاد).»
      اریه در نام «اریامنه»(ariyāramna) - اریامنه پدر اَرشام پدر ویشتاسب و ویشتاسب پدر داریوش است - و «ایریه» در واژه‌ی اوستایی «اَیرینَه وئجه»(airyna.vaējangh) ایران‌ویج (ایران‌ویج در دید زرتشتیان هنوز هم به معنای بهترین و مقدس‌ترین بخش ایران و جهان است) و «اَیریوخشوثه»(airyo.xshutha) - اَیریوخشوثه کوهی که آرش، تیر انداز نامی ایران در زمان منوچهر پیشدادی از بالای آن تیری به سوی مشرق انداخت - و «ایره‌یاوه»(airyāva)، ایرج (یاری کننده‌ی آریا) به‌کار رفته است.
       
      اریه و ایریه رفته‌ رفته به شکل «ایر»(ēr) درآمد. ایرانیان در نوشته‌های پهلوی ساسانی، خود را به این نام و میهن خود را «ایران»(ērān) نامیدند. (ایرانیان در نوشته‌های پهلوی اشکانی «اَریان»، در ارمنی «اِران»(eran) یا «ایرانشتر»(ērān shathr) و در فارسی «ایرانشهر» نامیده می‌شدند.)
      ایران در زبان پهلوی دو معنی داشت : یکی آریاییان یا ایرانیان و دیگر سرزمین ایران.
      شکلی دیگری از ایران «اریان» است که در کتاب تاریخ پیامبران و شاهان از «حمزه اصفهانی»، دانشمند سده‌ی 4 آمده است. او یک‌بار از مملکت «اریان» و هم «فرس» و به بیان دیگر «اریان» نام می­برد و می­گوید که ایشان پارسسیان‌اند.
      از این سخن پیداست که او اریان را در معنی جمع و به جای ایرانیان یا آریایی­ها بکار برده است.
      شکل «اریان شهر» نیز به جای «ایران‌ شهر» در کتاب التنبیه و الاشراف، تألیف «ابوالحسن علی مسعودی»، مورخ سده‌ی 4 نیز دیده شده است.
      «شثر» (= شهر در فارسی) که در واژه­ی پهلوی «ایران شثر» آمده است در آن زبان به معنای کنونی «سرزمین» است.
      در زبان پهلوی ساسانی به جای شهر (در معنی امروزی) شثرستان (= شهرستان در فارسی) بکاربرده می‌شد و کیشور (= کشور در فارسی) به معنی یک بخش از هفت بخش زمین بود که به تازی «اقلیم» خوانده شده است. در زبان پهلوی از واژه‌ی «ایرانشثر»، کشور ایرانیان، کشور آریاییان خواسته و دریافته می‌شد.
      ایران هم‌چنین منسوب به‌محل آن، به‌نژاد «ایر» یا جایگاه آریاییان گفته می‌شده و هم‌اکنون نیز به همان نسبت خوانده می‌شود. بخشی از پیام کی‌خسرو به افراسیاب‌ را ببینید :
      به ایران زن‌ و مرد لرزان به ‌خاک         خروشان ز تو پیش یزدان پاک
      که در این بیت : ایران به‌معنی کشور آریاییان است، یا :
      دریغ‌ است، ایران که ویران شود          کنام پلنگان ‌و شیران شود
      ابوسعید ابوالخیر در این چهارپاره (رباعی) ایران را به معنی جمع ایر آورده است :
       
      سبزی بهشت و نوبهار از توبرند               آنی که به خلد یادگار از تو برند

      در چین وختن، نقش‌ونگار از تو برند         ایران همه فال روزگار از تو برند
       
      ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری : | | | | |
      این پست با شماره ۳۱۶۴ در تاریخ جمعه ۴ بهمن ۱۳۹۲ ۰۰:۲۱ در سایت شعر ناب ثبت گردید
      ۱۷ شاعر این مطلب را خوانده اند

      طاها محبی (حزین)

       ،

      فرید عباسی

       ،

      میثم دانایی

       ،

      بیژن آریایی(آریا)

       ،

      آنا پورتقی

       ،

      امیر منصور جلالی

      ،

      پگاه دوسته پور(شهرآشوب)

       ،

      هاشم دانش مایه(دانش)

       ،

      عبدالوهاب (وهاب) شیرودی

       ،

      نیره ناصری

       ،

      سارا مشیری

       ،

      صدف عظیمی

       ،

      محمد دهقانی هلان

       ،

      ایـّـوب ایـّـوبی

       ،

      ژيلا شجاعي (يلدا)

       ،

      ناهید فتحی (راشا)

       ،

      رضا محمدی (شب افروز)

      نقدها و نظرات
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
      ۳ روز پیش       جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
      ۳ روز پیش       سید هادی محمدی سید هادی محمدی
      ۴ روز پیش       شاهزاده خانوم شاهزاده خانوم
      ۴ روز پیش       مدیر گرداننده سایت مدیر گرداننده سایت
      ۵ روز پیش       مدیر گرداننده سایت مدیر گرداننده سایت
      ۵ روز پیش       سید هادی محمدی سید هادی محمدی
      ۶ روز پیش

      نظرات

      مشاعره

      معصومه خدابنده

      در ادامه زندگی خود را غزل می خوانم وتو را مطلع غزل و مرا مجنون می خوانند
      جواد کاظمی نیک

      میان دل بی غار کلاغ ها سکوت اند
      فرامرز عبداله پور

      یکی را دوست میدارم که او هرگز نمی داندااا نگاهش میکنم شاید که ازنگاه من بخواندکه اورا دوست میدارم
      طاهره حسین زاده (کوهواره)

      مُرده بُدَم زنده شدم اا گریه بُدَم خنده شدم اا دولتِ عشق آمد و من دولتِ پاینده شدم ااا مولوی
      شهرام بذلی

      تیرِ خلاص میزنم تا تو رها شوی زِ من اااا من زِ جفای دوستان راهِ دگر گرفته ام

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      0