سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 31 فروردين 1403
    11 شوال 1445
      Friday 19 Apr 2024
        به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹

        جمعه ۳۱ فروردين

        روانی

        شعری از

        بهمن بیدقی

         از دفتر شعرناب نوع شعر آزاد
        ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۱۷ آذر ۱۳۹۸ ۱۰:۰۸ شماره ثبت ۷۹۴۶۱
          بازدید : ۳۲۸   |    نظرات : ۴
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر بهمن بیدقی

         روانی
         زخوابی بس عمیق برخاستم دیدم
         درون شب چقدر محوم ، خودم را هم نمی دیدم
         پرده تنها جائی بود که نورکی داشت، کنارش که زدم
         نورماه سُر خورد داخل ، من توانستم کمی خودرا ببینم
         مغزِمبهوتم هنوز هم منگ بود ،
         تازه فهمیدم که هرچیزی که خواهم را درون این سیاهی ها دگر باید ببینم
         چون کلید برق را هم که زدم لامپ هم روشن نشد
         فکر من تنها به کنتورقدیمیه حیاط معطوف شد
         خواستم در را گشایم سوی ماه بیرون روم اما ،
         دیدم در قفلست ... کلیدم را میان آن سیاهی ها چگونه می توانستم ببینم ؟
         
         کم کمک چشمم ، عادت می نمود به این سیاهی
         یک به یک در سر بیامد جمله ملزومات زیبای رهایی
         
         باور می کنید تا مدتی حتی تنفسهای سختم را نفهمیدم ؟
         وقتی فهمیدم ، خواستم بازش کنم پنجره را تا سیل اکسیژن هجوم آرَد
         دیدم آن پنجره ها هم همه قفلند، باید کاری مینمودم، تا همه نور وهوا برمن ببارد
         دلیل این همه را ، من نفهمیدم
         اگر دزدی می آمد ، عکس اینها بود ،
         لااقل یک پنجره یا درب ، باز میماند ... دلیل قفل بودن را نفهمیدم
         
         این توطئه بهرمن ، از دزدیه محض هم  زشت تر بود
         چونکه او را که  نمیشناختمش ،
         جسم محتاج به اکسیژن و نورم را ، به زندان کرده بود
         دشمنم کیست؟ نمیشناختمش
         مدتی طی شد ، تا باعث وبانی را فهمیدم کیست ، شناختمش
         
         دوست من آن شب ، میهمانم بود
         روز سختی بود
         روز رأی گیری برای یافتن یک شخص خوب ، جهت تصدّیِ دهکده بود
         به فکر ناقص من دوستم ، که ظاهرالصلاح دانشکده بود ،  
         بهترین گزینه بود
         ولی در اذهان آن پیران ده ، که شناسائی به جدش داشتند ،  
         بدترین گزینه بود
         بعد کلی سعی ، جا انداختمش ، اینک او رئیس این دهکده بود
         
         چونکه او جائی نداشت در بین مردم ، تا بیابد خانه ای ،
         دوستم را ، من آوردم به خانه
         ازکجا میدانستم که چشم و روئی نیست دراو(مثل گربه ست) ، هردم او دشمنِ جانه
         وقتی فهمیدم که او باعث اینهمه خرابی ست
         گفتم : آخر تو بگو دلیل اینها ، پس چیست ؟
         تو که میدانستی ، سالهاست نفسم میگیرد زسلامتیِ تن ، بس دورم
         تو که میدانستی ، از تاریکی من میترسم ، من همیشه عاشق یک نورم
         تو چرا با من چنین کردی؟
         یعنی یک لحظه به من ، فکرهم نکردی ؟
         
         یکعالمه زحمتم ز مغزت محو شد ، رفت که رفت ؟
         یادت نیستش که جهت نصب تو دراین منصب ،
         بینی ام با مشتهای آن مخالفین سرسخته توی لامصب ، بدجورشکست ،
         زیبائیه صورتم دگر رفت که رفت؟
         
         اما جز تهدیدهای مستمر، من ندیدم از او
         یک سادیسم مزمنی را ، حس کردم دراو
         او مرا بر صندلی ، محکم نشاند و با طنابی بس کلفت ، بست که بست
         تقصیر خودم بود ، بیش ازحد من اعتماد کردم ،
         کنون با این حماقت ، جرأتی یافت ، که یک دنیا به رویم نیک  بست
         
         دیدم اوهم که روانی ست هرچه بی تابی کنم ، بیشتر لذت بَرَد
         برای اینهم به او گفتم : کارخوبی کردی من را بسته ای ،
         لازمست هرمرد درعمرش یه بارهم که شده ، درد زندان را به جانش بخرد
         
         بد ریخت بهم
         منتظر بود عصبانیت من را او ببیند بعدهم ، همه چیز را بد بریزد به هم
         گفت : همه آنها که اذیتم کنند خواهند دید ، بد میمیرند
         گفتم آنهم بد نیست ، مردان محق ، بس به دارست که ایستاده به تن میمیرند
         دید تا تهِ مرگ رفت وهنوزهم روی حرف خویشتن ، سخت ومحکم گشته ام
         به خودش گفت مثل اینکه ، با روانی بدتر ازخود من مواجه گشته ام
         
         مغز پرنقصش به خود یک حکم کرد : برای اینکه بیش از پیش ، آزارش دهم
         من رهایش میکنم از صندلی ، ظاهراً که عشق زندانست و مرگ ،
         چون سادیسمی بودمغزش، پیش خود پنداشت به این ترفند هم، سخت آزارش دهم
         دیدم آزادم کرد ، وقتی سوی درب خانه می گریخت ،
         منهم با مشتی محکم ، صورتش ریختم به هم ،
         چون کلیدم را ربوده بود دررا بازکرد، پر از تشویش، میان آن سیاهی ها گریخت
         
         من بسوی درب رفتم
         سوی یک هوای تازه ،
         من بسوی روشنائیِه قشنگ ماه ، اینک راه رفتم
         بهمن بیدقی 98/9/11
         
        ۳
        اشتراک گذاری این شعر
        ۵ شاعر این شعر را خوانده اند

        محمد باقر انصاری دزفولی

         ،

        عباسعلی استکی(چشمه)

         ،

        بهمن بیدقی

         ،

        اعظم قارلقی

         ،

        وهب رنجبرکلیبی

        نقدها و نظرات
        عباسعلی استکی(چشمه)
        عباسعلی استکی(چشمه)
        دوشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۸ ۱۸:۴۶
        درود بزرگوار
        بسیار زیبا،جالب و طولانی است خندانک خندانک
        بهمن بیدقی
        بهمن بیدقی
        دوشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۸ ۱۹:۳۰
        باعرض سلام و ارادت
        ممنون از نگاه پرمهرتان و ممنون از وقتی که برای خواندنش گذاشتید
        سپاس
        ارسال پاسخ
        اعظم قارلقی
        اعظم قارلقی
        سه شنبه ۱۹ آذر ۱۳۹۸ ۰۱:۰۳
        درود
        خندانک
        خندانک
        خندانک
        بهمن بیدقی
        بهمن بیدقی
        سه شنبه ۱۹ آذر ۱۳۹۸ ۰۲:۰۲
        باسلام و عرض احترام
        ممنونم از نگاه پرمحبتتان
        سپاسگزارم
        ارسال پاسخ
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
        ۲۳ ساعت پیش         محمدرضا آزادبخت محمدرضا آزادبخت
        ۲ روز پیش         علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق
        ۳ روز پیش         جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
        ۳ روز پیش         سیاوش آزاد سیاوش آزاد
        ۵ روز پیش         سیاوش آزاد سیاوش آزاد
        ۷ روز پیش         محمد شریف صادقی محمد شریف صادقی
        ۸ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        حر پارسی

        دیگر بس است ندیدن رویت حبیب من میخواهمت که دیدن رویت مرا بس است
        طاهره حسین زاده (کوهواره)

        مجموعِ کهکشان ها در نظم و با صلابت ااا بر دُور عشق گردند
        شاهزاده خانوم

        تمام حرف من اینه نباشی بی تو می میمیرم
        ساسان نجفی

        یک شعر عاقلی و دیگر شعر عاشقی است اا سعدی یکی سخنور و حافظ قلندر است
        علی مبین(بغض دلتنگی)

        تو را دوست دارم همین جا نوشتم بخوانی اا نوشتم فلانی نگویی نگفتی زمانی به گفتن نباشد به احساس و رفتار و قلب است به گفتن اگر باشد از ما تو بهتر توانی

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        0