آبان

 

     یک نقطه نارنجی شده
و پشت سرش
 برگ است
       تا چشم کار میکند
خزان 
به میانه نرسیده
درختان را خرج اقتدار
و رفتگر را
             استثمار می‌کند
برمی گردد و باز 
و باز
و باز تکرار می‌کند
.
پنجره 
      مانع هجوم غم نمی شود
غصه می‌تابد و
                  بی قرار می کند
بر کسی که یک عمر است 
                           این پشت
زمان را صرف انتظار می کند
راستی 
غصه انتظار و رفتگر به کنار
ز بی مهری ات مهر هم رفت
رفتنی که می دانم
چشم های انتظار را
                        تار می‌کند
     و نمی دانی
     این باز
     و باز
     و باز تکرار
     چه بی رحم
     طعمه زخمی اش را
     باز شکار می‌کند
     
آنقدر ناگفته مانده در گلو
که قلبم با هر طپش
گویا انتحار می‌کند
و در میان این همه درد
آبان نیامده
       پنجره دارد بخار می کند