کوه قاف

کی کرده ای قبول که بر من چه رفته است

گاهی سکوت هیچ کم از اعتراف نیست



کردم سراغ دوست ز پیری، مرا بگفت

حتی که یار خوب در آن کوه قاف نیست


درود استادبزرگوارم
بسیارزیبا قلم زدید

درود گرامی
غزلی ناب و زیباست
کردم سراغ دوست ز پیری، مرا بگفت

حتی که یار خوب در آن کوه قاف نیست

درود بر شما

زیاست و دلنواز

در حیرتم چرا دل تو، آبِ صاف نیست

تیغ کشیده دست تو هر گز غلاف نیست..............

جناب آقای جمشیدیان عزیز، سلام علیکم.
.................................................................
خسته نباشید.

درود بر شما دوست گرامی
احسنت...

................... .......................
درود جناب جمشیدیان بزرگوار
غزلتان بسیااار زیباااا بود
بخصوص مطلع آن
سپاس بابت انتشار آن
..................... .........................

هدیه به اهالی خوب شعر ناب:

جوانی با چاقو وارد مسجد شد و گفت: «بین شما کسی هست که مسلمان باشد؟»
همه با ترس و تعجب به هم نگاه کردند و سکوت در مسجد حکمفرما شد. بالاخره پیرمردی با ریش سفید از جا برخواست و گفت: «آری من مسلمانم.»
جوان به پیرمرد نگاهی کرد و گفت با من بیا. پیرمرد بدنبال جوان براه افتاد و با هم چند قدمی از مسجد دور شدند. جوان با اشاره به گله گوسفندان به پیرمرد گفت که می‌خواهد تمام آنها را قربانی کند و بین فقرا پخش کند و به کمک احتیاج دارد. پیرمرد و جوان مشغول قربانی کردن گوسفندان شدند و پس از مدتی پیرمرد خسته شد و به جوان گفت که به مسجد بازگردد و شخص دیگری را برای کمک با خود بیاورد.
جوان با چاقوی خون آلود به مسجد بازگشت و باز پرسید: «آیا مسلمان دیگری در بین شما هست؟»
افراد حاضر در مسجد که گمان کردند جوان پیرمرد را به قتل رسانده نگاهشان را به پیش‌نماز مسجد دوختند. پیش نماز رو به جمعیت کرد و گفت: «چرا نگاه می‌کنید؟ به خدا قسم که با چند رکعت نماز خواندن کسی مسلمان نمی‌شود!»

تنها مرگ هست كه دروغ نميگويد ...هدايت

درود بر شما
بسیار عالی

درود برشما
خیلی هم قشنگ

باسلام استاد عزیز عالی مثل همیشه موفق باشی

سلام استادجمشیدیان گرامی
درودتان باد
غزلی ناب .زیبا وشیوا
لذت بردم
شادزی

کی کرده ای قبول که بر من چه رفته است
گاهی سکوت هیچ کم از اعتـــــــــراف نیست

کردم سراغ دوست ز پیــــــــــــــــری، مرا بگفت
حتی که یار خوب در آن کـــــوه قاف نیست


دروووووووووووودبرشما

درودی دگر باره بر شما...
دست مریزاد


بیتی از آخرین سروده ام :

یک شب دوباره خشم خود را جار خواهم زد !

در ناف « تهرانسر » خودم را دار خواهم زد !