تـقـدیـم به دختـرِ شایستۀ شعر ناب
زینب جعفری (تارا) بمناسبت روز دختــر
با آرزوی افتخار آفرینی اش در عرصۀ شعر و ادب
" بس بگــــردیـــد و بگـــردد روزگـــار"
تــا از انســـانهـــا بــر آرَد او دمــــار
می کُنــد خَـم پشتمـان از بــارِ غــم
تــا شــوَد بـر گُــرده هـایِ مـا ســوار
راست کُـن قــامت بـه زیــرِ بـارِ دهــر
تـا بـدانـد نـیـسـتی هــمچــون حمــار
از کشاکشهــا و طــوفـــانهـا متــرس
وقـتِ سخـتی هــا مکـن هــرگــز فـرار
گـر دلت لــرزیــد از تـردیـد و تـرس
آتـشِ غــم چون بـه جــانـت زد شرار؛
رویِ دل کُـن سـویِ ربُّ العـــالَمـیــن
یــادِ او بخشــد بـه قـلبِ تـو قــــرار
خلـــــوتـی بـر پـا نمـــا بـا خـالقت
از سحـابِ دیـدگــان اشکی ببــار
تـا شــوَد روحت رهـا از درد و غم
هـر چـه آزارت دهـد بـر لب بـیـــار
سفـرۀ دل را گُشـا در پیشِ حـق
رازِ دل گــو بـا خــدایِ رازدار :
ای انیسِ آن که او بی مونس است؛
ای تـو یــارِ آن کـه او را نیست یـــار
ای طبیبِ آن که مــانــده بـی طبـیـب؛
زخـمِ دلهامان تــو خـود مَــرهـم گُـذار
* * * * * * *
بـا تــواَم ایــنـک گُــل ِ زیـبـــایِ مــن؛
ای تــو خوشبـو همچو گـلهـــایِ بهــار
ای وجودت مظهـــــرِ مهـــر و وفــا
ای نشــان از رحمــت ِ پـــــروردگــار
ای تـو شیـریـن دختــرِ این مـرز و بوم؛
از شکــوفـه ایـن سخن در گـوش دار :
گـر چه شیـرینی ، تـو کــاوه زاده ای
آفــریـن ! صــد مرحبــا بـر ایـن تبـــار!
پـرچمِ حق را چـو او در دست گیــر
جهــل و ظلمت را نمــا بی اعتبــــار
بـا تـلاش و همّتِ جــانــانـه ات
کسب کُن از بهـــرِ میـهن افتخـار
با الهام از قصیدۀ سعدی با مطلع:
بس بگردید و بگـردد روزگار
دل به دنیا در نبندد هوشیـار