بستر رویا

توی بستر این رویا
کنار آرزو هامون
هنوز کم داریم امید و
واسه سقفای فردامون
هوامون خالی از ابره
توو این روزای دلتنگی
چقد دردا رو حک کردیم
روی هر تیکه سنگی
هنوزم ماه پنهونه
پس ِ تاریکی هر ابر
دیگه امید نمیخنده
روی لبهای گرم ِ صبر
هزار راه نرفته س تا
رسیدن به تنِ خورشید
پاهامون داره میلرزه
از این وحشت ، از این تردید
کی شونه ش امن ِ آواره
توو روزای فرو ریختن
کنار خنده های تلخ
یه بغض کهنه آویختن
داریم دور میشیم از این عشق
اینو احساسمون میگه
زمینگیر شده پاهامون
توی پاپوشمون ریگه
منو تو هیچکدوم اما
صدای قهر و نشنیدیم
یه جور دور شدیم از هم که
از این فاصله ترسیدیم