پرنده باش که دیوارها نمی فهمند

سلام کردنت ای ناسپاس بیهوده است
درون برکه ی غم انعکاس بیهوده است
به خوش خیالی این ماه و سال مشکوکم
بنای عافیتت از اساس بیهوده است
مترسکی که گرفته دلت نمی دانی ؟!
برای روح نزارت لباس بیهوده است
پرنده باش که دیوارها نمی فهمند :
قفس برای دل بی هراس بیهوده است
نگیر بال مرا روح بی مبالاتم
که دل سپردن بر بی هواس بیهوده است
ندوز چشم هوس را به باد و باران تا
هوای شرجی روی تراس بیهوده است
به گیسوان پریشان نبند فالت را
که از قضا و قدر اقتباس بیهوده است
سید مهدی نژاد هاشمی