ارث

درود بانو
بسیار زیبا و متفاوت بود

درود شاعر گرامی
میلاد با سعادت قمر بنی هاشم حضرت ابوالفضل العباس مبارک

سلام
موفق باشید

درود بر شما بانو احمدی بزرگوار 🌺💐🌺
زیبا سرودید 💐🌺💐

درود شاعر اصیل🌹
همچنان وزن و قافیه و ردیف رو به خوبی و کمابیش بصورت ناخودآگاه رعایت می‌کنید 🌹
جسارتاً:
فکر میکنم باید کمی روی رسایی و بلاغت کلام هم تمرکز کنید، برای این کار، شاعر باید بعد از سروده شدن شعر، خودش رو جای مخاطب بذاره و شعر رو بخونه ببینه آیا معنا به خوبی برداشت میشه یا نه، ببینه آیا واژه‌ها به تنهایی و بدون حضور شاعر، منظور شاعر رو منتقل می‌کنند؟ چون معمولاً شاعر و بطور کلی هنرمند، همراه شعر یا اثر هنری خودشون نیستن، و خود اثر باید گویا و رسا و بلیغ باشه🌹
در بیت اول، واژه‌ها با نوعی ابهام و نارسایی مواجهند، و حتی اگه مفهومی رو منتقل کنند، معلوم نیست معنای مورد نظر شاعر باشه، این میشه عدم بلاغت.
نکته‌ی دوم انسجام موضوعی شعره. اگرچه در غزل(بیشتر در سبک هندی و کمتر در سبک عراقی)، هر بیت میتونه استقلال معنایی داشته باشه، ولی در همین موارد هم، ردیف و قافیه یه حداقل پیوندی بین ابیات ایجاد می‌کنن، حالا اگه عملکرد ردیف و قافیه در ایجاد این پیوند، ضعیف باشه، غزل دچار ازهم‌گسیختگی میشه و نوعی سرگردانی در درک منظور شاعر به وجود میاد و از مقبولیت شعر نزد مخاطبین کم میشه. اینجا صحبت از مقبولیت نزد مخاطبینه، قبلاً هم گفتم که بنظرم شاعر اول باید به احساس و اندیشه‌ی خودش توجه کنه، بعد به مخاطبین، و در درجه‌ی سوم به منتقدین. تا اینجایی که گفتیم، مرحله‌ی اول و دوم توجه شاعره، مرحله‌ی سوم یعنی جلب نظر منتقدین، خودش کلی ریزه‌کاری داره که از حوصله‌ی این بحث خارجه و بنظرم مرحله‌ی جلب نظر منتقدین، چندان ضرورتی هم برای یک شاعر اصیل نداره، و بعید میدونم که مثلاً حافظ عزیز، موقع سرودن اشعارش، دغدغه‌ی منتقدین رو داشته، یا حتی اگه هم داشته، احتمالاً بعد از خودش و مخاطبین و پول و شراب و... یه گوشه چشمی هم به منتقدین و عیبجویان داشته
خلاصه اینکه، اصالت در هنرهای کلامی با معنا و محتواست نه ساختار، و ایده‌آل اینه که موقع سرودن شعر، هم‌زمان هم احساس و معنا و محتوا و هم ساختار به بهترین شکل ممکن، و به صورت جوششی رعایت بشه، که رسیدن به چنین سطحی از شعر، مستلزم تلاش و کوشش و تجربه‌ی بسیاره و خود این ناچیز هم هنوز بهش نرسیدم...
نکته‌ی آخر، گُزیده گویی هست. اینکه از یک قافیه، صد واژه داشته باشیم، دلیل نمیشه که غزل صد بیتی بگیم، بلکه باید قافیه‌هایی که به طور طبیعی و ذاتی متناسب با موضوع شعر هستن، مورد استفاده قرار بدیم، و علت محدودیتی که برای تعداد ابیات غزل به صورت تجربی پذیرفته شده، همین توجه به تعداد قوافی متناسب و طبیعیه، و البته جریان قصیده متفاوته: قصیده قالبیه که بیشتر برای کسب درآمد استفاده میشده و یکی از معیارها برای صله و پاداشی که شاعران از پادشاهان و امیران می‌گرفتن، تعداد ابیات سروده شده بوده، و درواقع کارکرد تجاری داشته! ولی غزل، احساس و اندیشه‌ی ناب شاعره و شایسته‌ست که غزلسرا کیفیت غزلش رو فدای کمیت اون نکنه🌹

فک کنم خیلی نوشتم، امیدوارم در روند شاعری شما شاعر اصیل، تاثیر مثبتی داشته باشه🌹
روبروی دشمن آیا من تفنگت نیستم؟
توی جنگ ِ زندگی، سرباز هَنگت نیستم؟
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

بگذار عشق در تو فرمانروایی کند!
تو فقط سربازی باش
که برای عشق می‌جنگد‌...
(چهل قطره_ م. فریاد)

تندرست و شاد باشید🌹

درود زیبا بود

سلام و عرض ادب بانو جان احمدی بزرگوار
بسیار زیبا نگاشته اید شما قلم تان مانده گار