شنبه ۲۶ خرداد
|
|
|
|
تاسبز رشدم بر سر من پای کشیدند
تا سوز شدم ،آه مرا سینه دریدند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فوق الغزل های ما، در وصف چشمان تو
زیباترین شعر ما، تقدیم دستان تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زخاک و روح خود خلقت نمودم
ملک را من به سجدت سر فرودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاداب وشادنوشم وهم شادی آورم
شاهد همین شماره اشعار دفترم
تا نبض من طنین طپش دارد و سرود
در عرصه ح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سالها رفت به غروبی
که خورشید خزید در سایه ی ابر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر شاخه ی بی بر که کند عرضه تنش را
خوش باد به کام و هوس شعله که آن زد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به استاد عزیزم سید حاج فکری احمدی زاده (ملحق)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این عبور مرگ من و ما حقیقت است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جزیره
آی کاشفان لجوج !
دست بردارید از این کشف بی فرجام
چرا عبرت نمی گیرید !
این جزیره
غیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به تاریکیِ شبهــــــایِ وجــــــــودم
تــــوبودی نورِچشمــــانِ سلیمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اين چنين گويند در دوران دور //
مردمي بودند در ظلمت چو كور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل کوک تنهایی من
غربت این روزای سرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخرین ترانه ی پرنده در بهار/
اولین حکایت بهار از پرنده نیست ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرهیز دارم «میوه ی ممنوعه» ممنوع
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه صحراهای رنگینی که گل ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و نگاهت عمود بر زمین می شود....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریغا نبود ت همه چیز وارونه شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تف به زمانه ای که پا ، همره دل نمی شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نقشم
مرد مجهوليست
گم گشته در زمان...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بار الها ديده سوي ما بچرخان آمين
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بت
توبت را می پرستی من دوچشمان خمارت را
تـــــو گل را می ستایی من گلِ رنگ انارت را
تورا هردم کش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهارم لاله زارم شالی زارم
نسیم ِ جویبارم آبشارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی از فرط تنهایی در آغوش خودم خفتم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ویران شده ام بر سر دنیای خودم
من هستم و تاریکی فردای خودم
عید آمد و من از همه دیدن کردم
غیر از دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داری از پیش من میری
داری میری که تنها شم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وصـفِ تـوخامـه ي رازِ اَزَلـی مـي طلبد
مدحِ تو، لَحنِ خداوندِ جَلی می طلبد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشق می شی
از عاشقی "می گی"
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سبحه و پیمانه کی اینجا به هم آمیختند ؟
من که راه سبحه را از دوش سیمان ریختم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیوانه تم – دیوانه تم – دیوانه ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در فراق تو ، ثانیه ها
دل بی تابم را ، بی تابتر ساخته اند
در دلم رازی هست ، که خدا می داند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاقبت با مسلكي رندانه كافر ميشوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای گل خوش بوی ما، ره خوش شیرین ما
ای رهت از ما جدا، دلبر دیــرین ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چــرا خندان نباشم یــار دارم
عزیزی خوشگلی غمخوار دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می فهمم از لرزش صدایت دوستت دارم هایت را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم بس است
اندکی شادی باید
که گاه نوروز است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تغیــــیرِطبیعت آسمـــــانی اسـت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دریا انگشت نزن
به ماهیا مشت نزن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر شهیدی گل سرخی است که افتاده به خاک/
با گل اشــــــــــــک بشویید مــــــــــــــــزار گل سرخ ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو پيك اجل جان تيمور برد
تنش بهر روزي به موران سپرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا باران می زند ...
آنجا را نمیدانم ...
باران میزند ...
و قطره قطره خاطرات از چشمم می بارد ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوباره عید می شود
ومن بازهم
از خانه تکانی چشمهای تو
می ترسم.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غسل مي ميخواهد اين تن خم بياريدم فقط
ساقيا پيمانه يارا نيست دركم كن همين
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گهی بیدار و گاه درخواب گریم
گهی چون مادرت! بیتاب گریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که رفته به رهت عمروجوانی چه کنم
مردم از عشق تو و در دل و جانی چه کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سالها دل طلب عشق خدا از بت خدا میکرد
از خالق کون و مکان طلب بوسیدن بت خدا میکرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای خوب من ای ناب من ای غمزۀ مضراب من
چون آمدی ؟ چون رفته ای؟ از دیدۀ بی تاب من ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من خوارترین خار بیابان نیازم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا بدشت سوسن وسنبل سپیده دم برویم
بیا به دامن لاله وزنبق بدون غم برویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با همه ی پهنای دل
عاشق باش
عاشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرا ای شمع حسرت سوختی پروانه مارا
نکردی هیچ رحمی بر دو بال نقش زیبارا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چقد دلتنگیام باتو
شبیه بغص چشماته
نمی فهمی چرا آخه!؟
همیشه اشک من جاته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آب را آهسته بردارید مبادا گل شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو که همه کارت شده بازی.....
کودکی بازی؛ جوانی باز، بازی.....
پیری هم بازی؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمریست که تنها شده ام من
دل سوخته شیدا شده ام من
درد غم دوری که بدیدم
اواره چو لیلا شده ام من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مرگ ...!خیلی دوستت دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شما كه چهره شاداب باغ ها داريد
حواس وحوصله آفتاب را داريد
گرفته نبض گياه و درخت را دردست
به لب تر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كجاست اين ايستگاه عشق؟
مقرش در كدامين ميهنه؟
نشونه گرفته از دور دلو
كه موجش به قلبم مي زنه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نامم
قلب توست
با تپشهایش
در وجودت
منتشر میشوم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگاریست در این باغ بزرگ. از پس ترس مترسک . من به خود لرزیدم
که مبادا بروم در پی یک سیب و گرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خانــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درگرمی دیده ی توآبِ آب شدیم
درحسرت وجودت سراب شدیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عید فصل آشتی ها شد نمی آیی هنوز
هرچه زخم من شکوفا شد نمی آیی هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از فراق دوست همیشه بی قراری میکنم
از دو چشمم گریه چون ابر بهاری میکنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلیمــــــــانم پیِ مُلکِ سبــــــــایم
که باشی بَهرِعاشق،تاج بَرسَر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن شـــورقشنـــگ شـــب نـــــوروز تــو هستی
یک جــام فـــریبــا ز جــم امـــروز تــو هستـــی
چــ
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۴۷۶۴ پست فعال در ۱۵۶۰ صفحه |
سید هادی محمدی
مهرداد مانا
وحید سلیمی بنی
احسان فلاح رمضانی
محمد رضا خوشرو (مریخ)
عباسعلی استکی(چشمه) 
محمدرضا آزادبخت 
