يکشنبه ۱۴ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ kahkashane1 شاعر خسرو آهنگرزاده
|
|
دوستان عزیز من احتمالا مدت طولانی در محضرتان نخواهم بود پس از شما خداحافظی می کنم و از اینکه با من م
|
|
|
|
|
عشق تو و مستی ام از
جام می و شراب سرخ
هوش می بره از سرم و
سرخ می کنه تمام رخ
|
|
|
|
|
پاييز اومد ، افتاد زمين
از شاخه هام ، آخرين برگ
انگار زمونش ، رسيده
برم به استقبال مرگ
|
|
|
|
|
تو زیبا و تیز و سختی
بلوری از جنس الماس
و من شیشه ای ترک خورده
با دلت می گیرم تماس
|
|
|
|
|
شنيدم به سويش كه چرخوندي نگاتو
همون دم برخاسته از دل ، آهت
بي وفا بودي كه رفتي دنبال اون
نگفتي عا
|
|
|
|
|
پرنده ام پر مي كشم در هوا
مي گردم تا پيدا كنم همصدا
حالم بده كسي به فكر من نيس
بايد كه ياري بگيرم
|
|
|
|
|
كجاست اين ايستگاه عشق؟
مقرش در كدامين ميهنه؟
نشونه گرفته از دور دلو
كه موجش به قلبم مي زنه
|
|
|
|
|
همونجا که هر روز گذار تو بود
یه گوشه کنارش مزار منه
نگام کردی و بودی بی خبر
نگات در پی آزار منه
|
|
|
|
|
آوازه بلبل چه خوبه
هدهد به طبلا مي كوبه
نو شده رنگ باغچه ها
باز شده برگ غنچه ها
|
|
|
|
|
شاید اگه عید که بیاد
یارم به دیدنم بیاد
شاید اگه اومد و دید
ازم عیدی هم بخواد
|
|
|
|
|
تو تمومه دنياي مني ديوونه
اينو گفتم كه ياده تو بمونه
|
|
|
|
|
من صيدم و تور از او
من شعرم و شور از او
شد زنداني من غصه
غم باد به دور از او
|
|
|
|
|
افسونگري زيبا ، با چشمون ماه
سِحر مي كرد دلم ، هر روز با نگاه
|
|
|
|
|
قطره اشکای بلورت، شراب جام منه
یاقوت سبز چشمات، چراغ جان منه
|
|
|
|
|
خنده هات مي خندونن غمو
گريه هات مي سوزونن تنو
طوفاني كه مي لرزونه منو
از دل نازت اومده
|
|
|
|
|
اسم تو رو لبهام
تجسم ترانه ست
عاشقم به اون نگات
كه رنگش عاشقانه ست
|
|
|
|
|
خواستي بمون ولي بدون
كه من تو رو رد مي كنم
تو خوب نبودی كه به جاش
دارم به تو بد مي كنم
|
|
|
|
|
سلام بر آفتاب درخشان شرق
به آن كه وجودم در نگاش گشته غرق
|
|
|
|
|
نفسهام بند اومد درونه حباب
نریختی به کامم قطره ای از آب
شکافتی دلم رو به تیر شهاب
|
|
|
|
|
اون دلش رو محفل عام کرده بود
با نگاهاش این دلو رام کرده بود
اون می خواست من به حرفاش گوش کنم
من م
|
|
|
|
|
هر کی می رسه ، می زنه تنه
می خواد عشقمو ، از دل بِکَنه
هر کی یه جوری ، میده عذابم
هر کی یه جوری ،
|
|
|
|
|
دردا کشیدم از دستت مدام
عشقت رو خواستم ، واست من گدام
داد زدم تو رو ، گرفته صدام
|
|
|
|
|
یه روزی رو بگیر ، خبر ز حالم
که در عشقت ، هنوزم نونهالم
|
|
|
|
|
روي اشكام كه مي افتاد
انعكاس عكس تو
ديده مي شد روي گونه ام
سايه هاي رقص تو
|
|
|
|
|
رو دیوار اتاق تو قابه یه عکس
همیشه خوشحاله و در حال رقص
فرشته ام مبراست از عیب و نقص
|
|
|
|
|
درو باز كن زنگ در ، خيلي وقته كه خورده
اون جوونی كه زنگ زده ، سالاست كه مرده
|
|
|
|
|
خواستي برو ولي بدون
من دلتو پس نميدم
يه خاطره مونده ازت
كه اونو هيچكس نميدم
|
|
|
|
|
جوون عاشقي سر كوچه تكيه داده بر درختي
درختی كه ريشه داره در وجودش رنج و سختي
رفت و آمدهاي زيادي در
|
|
|
|
|
مي چرخه تنم ، به روي دستا
رسيده بازي ، به دسته آخر
گذاشتن جسمم ، داخل گوري
خيلي ها هنوز ، نكردن
|
|
|
|
|
شعر اونو كه ، عشقو به ياد بياره
با ياد عشق ، زمستون هم بهاره
رفته عشقم ، مدتيه به غربت
اشكه من از
|
|
|
|
|
نكن گريه آبي تر از آسمون
مياد روزي كه مي رسيم خواستمون
سخته ولي بازم بايد صبر كنيم
شايد روزي فرصت
|
|
|
|
|
تو که هیچوقت نمی مونی یه جا
میری و میشی همیشه جابجا
قصد رفتن داری اما نمی دونی کجا؟
ناز من به تو
|
|
|
|
|
مي بينم از پنجره ، يكي پشت دره
اي خدا كاري كن ، كه از اينجا نره
ميگن شانس درو ، يه بار مي زنه
كسي
|
|
|
|
|
از بس عاشقش بودم
شده بودم یه برده
اون روح سرگردون
به دنبالم می گرده
|
|
|
|
|
به مریم قدّیس بگید که من
سال ها اومدم به پابوس تو
سپردی یارم دست رقیب
نواختی به گوشم ناقوس تو
|
|
|
|
|
یه روزی از عشق کهن
چشات می گفت با من سخن
که اگه یادمی هنوز
برگرد بیا به پیش من
|
|
|
|
|
مادر ضعيف شده ، تاب و تواني نداره
تنش مريضه ، طاقت و نايي نداره
از درد مي پيچه ، فرياد و ناله
|
|
|
|
|
يكي مياد از اون بالا
اسمش فرشته ي غمه
بهش گفتن پيشش برو
اين همه غم براش كمه
|
|
|
|
|
می کنم بهت ، هر صبحی سلام
دوس دارم باشی ، تا پیشت بیام
درد من تویی ، می خونم تو رو
دردامو ک
|
|
|
|
|
آروم بچرخ زمین من
منو زمونه می بره
تفم بر این زمونه که
|
|
|
|
|
كشته منو دلواپسي
در دلم هست عشق كسي
|
|
|
|
|
شبا وقتي خورشيد خانوم
خودشو خواب مي زنه
|
|
|
|
|
از كوه مي ريزم مثله آبشار
غما ميارن به جونم فشار
|
|
|
|
|
هر صفحه اي رو دونه به دونه
در سكوت محض يارم مي خونه
|
|
|
|
|
اگه دوريم ازت ، حسابش ساله
چشاش نقاب زده ، ماهم هلاله
|
|
|