این و آن

ای چون خرد افروخته ،ای خلوت تابان من
ای بیرق اندیشه ها، در حلقه ی ایمان من
ای روزها و روضه ها ، ای آخرین آغاز ها
در سینه دارم آتشی ، ای از ازل پایان من
بیت الحرام کامها ،از خویش راندی نامها
ای کفر سرگردان دل در قبله ی حیران من
ای سرزمین رازها، تا کهکشان پرواز ها
در نغمه های سازها، ای معبد  ویران من
ای تلخنوش زهرها،ای مهرها، ای قهرها
تصویر استغنای من ،ای این من ای آن من
آواره در خویشم نکن، با موج همکیشم نکن
دریا به دریا ساحلت، در قامت طوفان من
پروانه های سوخته، بر دامنم ریزاندی و ُ
ناگاه عطر افشاندی وُ پیدا نشد پنهان من

ای عقل حاشایش نکن، ای اشک رسوایش نکن
تکرار شو با هر نفس ،چون عاشقان در جان من ..