غم هجران

دردِ رفتنت شعله کشید در دلِ ویران من

می زند هردم آتشی به روح و جان من

امر کردن فراموش شوی تا سحر خوابم نبرد

آخرِ قصه این نبود که شوی عشقِ پنهان من

می تابد تب و تابِ غم هجران تو

بر تنِ خسته و حیران من

از غمت گریه و زاری کنم شب تا به روز

چشم می سوزد و می بارد از گریان من

طبیب نتواند کند درمان دلِ محزون

کس نفهمید عشقِ تو بود،خود درمان من

یاد آن شب که ماه رُخِ زیبای تو را دید گفت

نیست مثل تو ستاره ای در آسمان من

شاید در زیر خاک باشم بعد از این

لیک عشقِ تو می ماند تا ابد مهمان من