تنهایی

به خدا خسته دل از مردم دنیا شده ام

روزگاری است که غمگینم و تنها شده ام

لرزش روی لبم از سر آزرم گناه

نتوانم که ببینم من عمرم به تباه

نه یکی چشم و چراغی که نازم بکشد

دلبریها کند و رخ به نیازم بکشد

نه یکی هست که ممنوع جهانم بکند

عرف آموزی و مشهور زمانم بکند

نه کسی بود و کسی هست که دردم گردد

نفسی باشد و امید حیاتم گردد

گر خدایا تو پسندی که تنها باشی

یکه فرمانگر این دولت دنیا باشی

من به دستور امیر دلم عاشق شده ام

پاکبازی طلبم مست خلایق شده ام

من به شیرینی شیرین نفسان دلبندم

من به مجنونی فرهاد گران دل بندم

پس خدایا به کرم بازی و لطفت امید

باشدت سلطنت بر دو جهان ها جاوید

نسیه روی بهشتت را به نقدم گردان

حوری و جایزه نیک به عقدم گردان