سلام بر علی(ع)

 

برسان فرشته ی حق به علی سلام ما را
زخُم ولا کند پُر؛ خود او جام ما را
اگر این ولا نباشد اگر این صفا نباشد
چو خدا نمی پذیرد نه نماز و نه دعا را
برو غیر را رها کن به حقیقت اقتدا کن
تو به عهد خود وفا کن که ببینی آشنا را
به شناخت کفر و ایمان اگر اعتقاد داری
به خدا شناختِ مؤمن به علی شد آشکارا
من اگر خدا پرستم ز می غدیر مستم
بت نفس را شکستم به تولّی و تبرا
شده کعبه زادگاهش ولی بسته چشم ماهش
که ببیند اولین بار رخ مهر مصطفی را
به جز از علی که اول شده همره پیمبر
که به چشم خود ببیند همه صحنه ی حرا را
به جز از علی که گوید بخدا هرآنچه او گفت
که شنید مثل احمد همه گفته ی خدا را
یکی شد نبیِّ بر حق یکی شد وصیِّ مطلق
چو بدیدند هر دو با هم جَلَوات کبریا را
به جز از علی که بخشد به رکوعِ عشق, خاتم
که به شأنش گفته قرآن بلی آیه ی ولا را
سه شب است وقت افطار که چنین نماید ایثار
به یتیم و هم اسیری به گدا دهد غذا را
نه دعا طلب نماید نه تشکر و جزایی
ولی حق بداده وعده به جزا دهد جزا را
به مباهله خدا گفت که علی است جان احمد
چو علی حضور یابد به مقابل نصارا
اگرت دست حاجت ببری به مرتضی بر
چو نظر کند به خاکی ببری تو کیمیا را
خودش اکتفا نماید به دوجامه قرص نانی
سه طلاقه کرد ولله زرو سیم ما سوا را
به سقیفه رهبری را زعلی نموده اند غصب
نروند به این بهانه ره و رسم مرتضی را
به علی قسم و صبرش به علی قسم و عدلش
که سقیفه هم رقم زد جَرَیان کربلا را
خِرد ار کند قضاوت به علی نیاز دارد
به چه سان کند خلافت به چه شیوه ای قضا را
به امیر قوم برگو که زند دم از عدالت
که علی فدای عدل است تو رها کن ادعا را
نه برای کسب قدرت نه برای مال و شهرت
هدف علی است والله که رضا کند خدا را
به سفیر خود نوشته که چنین عمل نماید
به موحدان مروت به معاندان مدارا
نظر برابری کن به ملاک دین و خلقت
که خدا نمی پسندد به خلایقش جفا را
کند عسکری گدایی زقلم رسد ندایی
نتوان وصف کردن؛ شه ملک لافتی را