حال گریه

حال گریه

تارسیدم من به ایستگاهت؛ قطارت رفته بود

تک بلیطت دست من بودش ، ولی در بسته بود

هق هقی کردم، گلویم همرهی با من نکرد

چنگ هق هق درگلویم، برنتم ره بسته بود

گفتمی باخود که با اشکم فراموشت کنم

مانده بودم گیج وحیران،حال گریه رفته بود

لحظه ها بگذشت ویادت ،می دویددر پیش من

اسب ناله  یورتمه شد ،ریسمان بگسسته بود

عزم کردم ره بپیمویم چون قطارت روی ریل

ره فتادم روی ریلت، پای رفتن بسته بود

ابردستت بارشی سنگین گرفت ،برفی مدام

ریخت چون بهمن به رویم،برتنم که خسته بود

سالها بگذشت وکس یادم نکرد من زیربرف

نام واصف زیریخچال زمان یخ بسته یود

آذر 90