سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

سه شنبه 16 ارديبهشت 1404
    10 ذو القعدة 1446
      Tuesday 6 May 2025

        حمایت از شعرناب

        شعرناب

        با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

        بخشندگی را از گل بیاموز؛ زیرا حتی ته كفشی را كه لگدمالش می كند خوشبو می سازد.اونوره دو بالزاك

        سه شنبه ۱۶ ارديبهشت

        بزرگ شدن

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

         از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی
        ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۱ شهريور ۱۳۹۴ ۱۹:۴۲ شماره ثبت ۳۹۹۹۵
          بازدید : ۳۶۷   |    نظرات : ۱۹
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        بزرگ شدن(اول)
         
        كودكي  را  پرسشي   شد  از  پدر         
                  چون   بدانم   كودكي  آمد  به   سر ؟
        چون  بدانم  عقل  من  کامل  شده ؟        
                 از   كجا   دانم  كه او   عاقل    شده؟
        در جوابش آن پدر گفت ای  پسر           
                  آن زمان  که  گوش  تو  گردد  چو   کر
        هر زمان كه حرف ناحق را شنيد           
                   آن  چنان  دادي  نشان  كه ني شنيد
        در تعجب خشک شد فرزند وگفت          
                  اين   چنين  طنزي  نيايد  با تو جفت
        گوش کر هرگز  نمی آيد  به  کار          
                   حرف  ناحق  کی  تحمل  شد به كار
        پس  پدر  گفتا  که  ای  فرزند من         
                   آدمی  از    صبر     نی بيند    گزند
        چون شنيدي حرف ناحق از دغل          
                   گوش  كر  كن  تا  نگردي  در جدل
        گوش چون کر شد جدل بارش  ببست              
                   چون جدل رفت از ميان  حق ريشه بست
        چون سخن آينه از انديشه  است           
                  تلخي  بوجهل، خود  از ريشه است
        پس چو ريشه تلخ زايد دانه  را           
                   كي  توان  شيرين  كني پیمانه  را
        تلخ  كامان  را  رها كن كام خود           
                   ورنه  تلخي  می دهند  از  جام    خود 
        گوش كر كن، لال شو، چشمت ببند          
                    تا  نگردي   در   حماقتها    به   بند
        آن پسر گفتا شدم  من  در  عجب           
                    از  سخن  با   مردمان  شو در طعب
        بارها     از    مهرباني   گفته ايي          
                   از سخن  با  اين  و  با  آن گفته ايي
        آن  پدر  گفتا  به كودك هوشدار           
                  آنچه  حق  آمد  ترا  پس    گوشدار
        از نظر بر جنس ناحق  کور  شو          
                   از  ترشح   در  نجاست   دور  شو
        ديده ايي    فرزانگان     پير    را            
                  آن  جوانان   قديم،   چون    شير  را
        جملگي در جمع  مردم  سر  فرو           
                  همچو  مستاني   كه   دادند     آبرو
        آنچه را با  شور مي گويد جوان          
                   پير  مي خندد   به    لبخندي    نهان
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر
        ۲۱ شاعر این شعر را خوانده اند

        سپیده ی صبح

        ،

        امیدمرادی

         ،

        علیرضا کاشی پور محمدی

         ،

        صفیه پاپی

         ،

        عباس زارع میرک آبادی

         ،

        موسی عباسی مقدم

         ،

        فاطمه ضیاالدینی

         ،

        عباسعلی استکی(چشمه)

         ،

        سیده لاله رحیم زاده(آلاله سرخ)

        ،

        فرهاد مهرابی

         ،

        ماهان محمدی شکیبا

        ،

        امیر جلالی( ا م دی )

         ،

        فاطمه توکلی

         ،

        مدیر سایت

         ،

        میثم دانایی

         ،

        علی غلامی

         ،

        امير حسين اميريان .د

         ،

        مسيحا (ياغي)

         ،

        روح اله عسگری

         ،

        امید نیکوفر

         ،

        زهرا حسین زاده

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        محمد باقر انصاری دزفولی محمد باقر انصاری دزفولی
        ۱۲ ساعت پیش         سیاوش آزاد سیاوش آزاد
        ۱۶ ساعت پیش         وحید سلیمی بنی وحید سلیمی بنی
        دیروز         زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
        ۲ روز پیش         سیاوش آزاد سیاوش آزاد
        ۴ روز پیش         طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
        ۴ روز پیش         جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
        ۴ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        ساسان نجفی(سراب)

        لحظه ها رو دریاب پشت شیشه برف می بارد اا در سکوت سینه ام دستی دانه ی اندوه می کارد
        طاهره حسین زاده (کوهواره)

        دل و جان فدای آن دوست که ز هجرش آتشم روست ااا که بسان آه دجله غمی از فرات در اوست ااا سلامم استادبانو نسترن خانم جان بله الحمدلله علی کل حال
        سیده نسترن طالب زاده

        م ای رستخیز ناگهان ااا ای رحمت بیمنتها ااا ای اتش افروخته ااا در بیشه ی اندیشه ها ااا درودتان استادبانوی جان سرکار خانم دکتر کوهواره ااا بی برقی به از بی ابیست و اینها خیلی بهتر از زلزله میباشند
        ساسان نجفی(سراب)

        یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم اا در میان لاله و گل آشیانی داشتم
        طاهره حسین زاده (کوهواره)

        من و بی برقی بی هم نفسی ااا جاده ای سوی همه دلواپَسی ااا من و تنهایی و غربت و جنون ااا من و آگاهی از هر چه بی کسی ااا بداهه ی

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        2