سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

سه شنبه 16 ارديبهشت 1404
    10 ذو القعدة 1446
      Tuesday 6 May 2025

        حمایت از شعرناب

        شعرناب

        با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

        بخشندگی را از گل بیاموز؛ زیرا حتی ته كفشی را كه لگدمالش می كند خوشبو می سازد.اونوره دو بالزاك

        سه شنبه ۱۶ ارديبهشت

        نفاق( اول)

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ جمعه ۵ تير ۱۳۹۴ ۱۰:۱۸ شماره ثبت ۳۸۲۱۴
          بازدید : ۳۹۶   |    نظرات : ۵۵

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        نفاق( اول)
        روزگاري   در     زمانهاي     قديم                     
                    جمع گشتند مردمان از ترس و بیم 
        شور كردند  بهر حفظ  مال و جان         
                   گرد  شهر   ديوار  گردید    آنچنان
        بس  بلند  بايد   چنان  ديوار   چين          
                  تا   نشايد   غارت    مردم      چنين
        اين  خبر  بر  رهزنان آمد به گوش          
                 غارت  اين  شهر را زين پس مكوش
        بين  مردم  چند   بودند  در    نفاق            
                  جمع   با   مردم،  وليكن  بی  وفاق
        چون که  كار  ساز آن  آغاز  شد          
                هر  منافق   هم  به   كار   ساز   شد
        سنگها  در   بين گل آن سان  نهاد          
                   تا    شكاف    كوچكي   آنجا    بزاد
        هر كسي كو  ديد ، آن  رنج گران          
                  آفرين    گفتا    بر    آن    ايمانشان
        آجر  و گل را    نهادند  بي شمار           
                 تا  كه   ديوارش  بلند   آمد  به   كار
        عاقبت  پايان     ساز   آمد    پديد          
                  داخل   ديوار   شهر   را   كس  نديد
        چند گاهی چون ز ساز آن گذشت          
                  درزها  پيدا   شد  و   اشكاف  گشت
        زان  طرف  بشنو  كه  دزدان  قدر         
                    نقشه ها   از   غارت   آمد  در  نظر
        جمله با صد اسب و اشتر هم الاغ             
                 آمدند   بر  گرد  شهر  همچون كلاغ
        با  لگد    ديوار ها     را    ريختند           
                  صد   نگهبان  را  به   دار   آويختند
        غارت  اموال   كردند   آن   زمان           
                  جمله   بردند     آشكار   و در نهان
        چون  منافق   آمد  و  كرد    ادعا          
                    سر  بريدند و بدن را  پر   ز   كاه
        آري اي ياران منافق بين   ماست            
                  ظاهرش خيراست وپنهان شرماست
        او  در اين  ديوار  وحدت  بين ما           
                    صد  شكاف  اندازد  از   بهر   هوا
        كار  او  آرام و پيوسته است  آن         
                    نقشه هايش نرم و وارسته است آن
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        1