سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

چهارشنبه 17 ارديبهشت 1404
  • روز اسناد ملي
11 ذو القعدة 1446
  • ولادت حضرت امام رضا عليه السلام، 148 هـ ق
Wednesday 7 May 2025

    حمایت از شعرناب

    شعرناب

    با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

    بخشندگی را از گل بیاموز؛ زیرا حتی ته كفشی را كه لگدمالش می كند خوشبو می سازد.اونوره دو بالزاك

    چهارشنبه ۱۷ ارديبهشت

    ‌خادمين كعبه

    شعری از

    عباس زارع میرک آبادی

    از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

    ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۴ ۰۹:۱۰ شماره ثبت ۳۶۸۱۳
      بازدید : ۳۱۰   |    نظرات : ۵۰

    رنگ شــعــر
    رنگ زمینه
    دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

    خادمين كعبه
    خانه ي  كعبه چو  بنيادند   سخت        
              چند گاهي   مومنان    بردند    بخت
    مومنان شاد از حضور  خانه اش         
             نوش  مي كردند مي از پيمانه اش
    بعد از آن  كفرآمد آنجا را  گرفت        
                اندرون  بردند  صد  سنگ خرفت
    بت پرستان خانه را   والي  شدند        
              اندرون  مشغول   رمّالي    شدند
    باز آمد يك رسول  از   سوي  او          
             خانه خالي شد ز بت  از  روي او
    چند گاهي حّق درون   خانه   بود      
                والي آن   با  خدا   همخانه   بود
    باز شرك آمد نفاق افكند  سخت            
             ظالمي شد والي و برگشت  بخت
    چون  به   تاريخش  نظر انداختم        
                صد اثر  از شرك در آنجا  يافتم
    بت  به  ظاهر  ني  درآمد  اندرون         
              باطن  آن بت پرستي  شد درون
    خود پرستان والي حق  گشته اند     
                  خادم  خانه  به  ناحق  گشته اند
    دستها دردست شيطان  كرده اند           
             ظالمان را سخت پيمان كرده اند  
    درعجب بودم كه خانه مال اوست     
                دشمنش داده نداده دست دوست 
    در  گلايه  گفتم   او   را،  اي خدا         
              دشمنان را دوست داري بيش ما
    خانه ات را دست ايشان داده ايي         
              مومنان  را  حسرت  آن داده ايي
    خواب چون چشم سرم دربر گرفت    
               باز شد چشم دل و از سر گرفت
    گفت با او شكوه  كردن شد حرام       
                جزءي از كل ديده ايي اي نا تمام
    كي  توان  كّل  اندرون   جزء ديد         
              كي توان جزئي  مُحاط  كل  بديد
    خانه ازاو نيست  بل ازآن توست        
                دست دشمن داده ايي اي نادرست
    خانه  ي  كردي  بنا  با  نام   او           
              كام خود بردي  همي  از  نام  او
    اشكمي پر كرده خوابت در گرفت      
                 دشمن آمد خانه را در  بر گرفت
       باشد اميدي كه پايان است راه          
                آل مشرك  كنده بهر خويش چاه
    هر عمل، بندي ز ايشان بگسلد             
              عاقبت   صد  بند  ايشان  بگسلد   
    چون به مردابي فرو افتاد كس          
                   هر تلاش از او  بگيرد زو نفس
    ۱
    اشتراک گذاری این شعر

    نقدها و نظرات
    تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


    (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
    ارسال پیام خصوصی

    نقد و آموزش

    نظرات

    مشاعره

    کاربران اشتراک دار

    محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
    کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
    استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
    1