سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

پنجشنبه 18 ارديبهشت 1404
    12 ذو القعدة 1446
      Thursday 8 May 2025
      • روز جهاني صليب سرخ و هلال احمر

      حمایت از شعرناب

      شعرناب

      با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

      بخشندگی را از گل بیاموز؛ زیرا حتی ته كفشی را كه لگدمالش می كند خوشبو می سازد.اونوره دو بالزاك

      پنجشنبه ۱۸ ارديبهشت

      مستمند و شاه ( دوم)

      شعری از

      عباس زارع میرک آبادی

      از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

      ارسال شده در تاریخ جمعه ۱۸ ارديبهشت ۱۳۹۴ ۲۳:۱۱ شماره ثبت ۳۶۷۷۹
        بازدید : ۲۶۰   |    نظرات : ۱۰

      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه
      دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

       مستمند و شاه ( دوم)
      بار  ديگر  آن   كُله    قاضي   نمود            
                   شايد او را  آن   كُله  راضي   نمود
      آن  كلاهش   بار   ديگر   كج   نهاد            
                   تا   بگيرد  حكم    قاضي   در  نهاد
       قاضي اش گفتا كه حق دادم  به  تو         
                  وصل آن  شهزاده  ديدم  حق   تو
      آن  نهان  لبخند  او  در  پشت   لب         
                 صد سخن مي گفت  بي رنج و تعب
      چشم او چون در نگاهت شد   قرار         
                      از  غم  عشق تو  رفت از  او   قرار
      اين چنين تا صبح   مي گفتا   كلام             
                  قاضي اش كج مي نمود حكم سلام
      عاقبت با خويش گفت آن خيره سر         
                     راز خود گويم   به  شاه و آن  گهر
      پس  قدم برداشت سوي  كاخ شاه              
                      تا  كه شايد   كام  خود   گيرد  ز  ماه
      پس درون آمد به اذن شاه و گفت           
                     كاش  ما را دخت شه می گشت جفت
      شه  شنيد  اين  ادعاي  زشت  را             
                    غرق ديدش  در نجاست  خشت را
      پس برون آورد شمشير از  نيام               
                     گردن  او  زد  به  يك   ضرب  تمام 
      بعد از آن نيكي نكرد بر حال كس          
                      تا كه ني افتد  بر او آن چشم خس
      اي  كه نانت داد كس از روي لطف           
                      از چه رو نامردمي كردي تو  جفت
      هم تو نان خويش مي بُرّي چنين             
                       هم دو صد نان دگر  ُبّري  از  اين   َ
      ۱
      اشتراک گذاری این شعر

      نقدها و نظرات
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


      (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      نظرات

      مشاعره

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      1