سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

پنجشنبه 18 ارديبهشت 1404
    12 ذو القعدة 1446
      Thursday 8 May 2025
      • روز جهاني صليب سرخ و هلال احمر

      حمایت از شعرناب

      شعرناب

      با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

      بخشندگی را از گل بیاموز؛ زیرا حتی ته كفشی را كه لگدمالش می كند خوشبو می سازد.اونوره دو بالزاك

      پنجشنبه ۱۸ ارديبهشت

      مستمند و شاه ( اول)

      شعری از

      عباس زارع میرک آبادی

      از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

      ارسال شده در تاریخ پنجشنبه ۱۷ ارديبهشت ۱۳۹۴ ۲۲:۳۷ شماره ثبت ۳۶۷۵۶
        بازدید : ۳۶۰   |    نظرات : ۸۶

      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه
      دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

      مستمند و شاه (اول)
      پادشاهي    چون   گذشت  از  روستا         
                   يك   فقيري ديدش  او  بي  دست و پا
      ني  هنر  از  بهر  كاري   داشت     او         
                   ني  توان  بودش  كه چيزي كاشت او
      دل بسوزاند، رحمتش آمد  به  جوش           
                  داد  فرمان،  تا  كه  غم  گيرد  خموش
      در سند    باغي    بدادند     پر    ثمر             
                 يك  غلام  و  يك  كنيز  و  صد   گهر
      گفت  وي  را  خوش  بوَد  احوال  تو           
                  بعد  از  اين  بد  من   نبينم  حال   تو
      گر   نيازي  شد تو   پيغامم    فرست          
                  دم   به  دم  ما  را  دعايي مي  فرست
      مستمند چون فارغ از غم  خود  بديد            
                  ميوه هاي    باغ      شاهي   را  چشيد
      پس كلاه خويش قاضي كرد و  گفت             
                  پادشه را  زين  عنايت  چيست  جفت
      چون كله كج بود پس كج مي نوشت           
                  در   قضاوت  آن  كُله  مُعوج   نوشت
      گفت وي را  حُسن   تو  بسيار  ديد            
                  زين  سبب   آن  پادشه  سويت  دويد
      روزها با اين خيالش خوش گذشت         
                     تا كه  شه  با دخترش آمد  به دشت
      از  قضا   آن  مستمند   شه  را بديد            
                   از  براي  شكر  و   تكريمش   دويد
      چون  به  نزد  پادشه   شد  مستمند          
                     ديد   يك  زيبا  رخي   گيسو   كمند
      شوخ طبع و شاد و مسرور و جوان           
                    پرس و جو  از نسبت، آمد در ميان
      پس    وزير   شاه    گفتا    زير  لب            
                    شاه را  دختر  بود  اين  شوخ   طبع
      مستمند آمد به سوي    باغ  خويش          
                      از رخ دختر چو مست ودل پريش
      بار  ديگر  آن   كُله    قاضي   نمود            
                   شايد او را  آن   كُله  راضي   نمود
      آن  كلاهش   بار   ديگر   كج   نهاد             
                   تا   بگيرد  حكم    قاضي   در  نهاد
      ۱
      اشتراک گذاری این شعر

      نقدها و نظرات
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


      (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      نظرات

      مشاعره

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      2