دیشو دِ دس دورو دلم رَت دِ خیالش
دِ فکر و دِ خیالش بیی عروسی یارش
دسش دِ دس دوما مجلس عروسیش وِ پا
دلم دِ غم و غصه آز دش نمنی و جا
دلم هیچ دِش نمنی دِ جور و غصه یارش
کسی نیی وا دلم بویه شریک ، غمخوارش
زمونه هم زهر خوش رختی و دل ساده
دلم می گت مبارک سی مِ یارم زیاده
اما خدا خوش دونست چنی دلم اسیره
یه روز بی دیین ریش یه سال و سر دل میره
دلم وا فکر و خیال داره مویه دیونه
دسیا دل مییرم شویا میارم هونه
دَ دل رَن گم میکه دِ بس بیه آواره
میترسم آخر رویه دلم کِه طاقت داره
خدا راسی حواست ها و یار نازارم
نویه د عشقم جدا خدا چش انتظارم
دیشب از دست روزگار دلم به فکر رفت
در فکر و خیالش عروسی یارش برپا بود
دستش در دست داماد و مجلس عروسیش برپا بود
دلم ازغم و ناراحتی بدون رمق بود
از جفا و غم فراق یارش چیزی از دل باقی نمانده بود
کسی نبود که با دل در این غم شریک و غم خوار باشد
روزگار هم زهر خود را به دل ساده ریخته بود
دلم می گفت مبارک است برای من هم یار زیاد است
ولی خدا خوب می دانست این دل چقدر اسیر است