ورد خوش معطر

از عشق دلربایم آخر مرا چه چاره

                        ای آسمان بباران بارانی از ستاره

ترسم که زجرهجرش جان مرا ستاند

                       یا رب مدد نماتابینم رخش دوباره

با می خوری نشینم چندی به انتظارش

                       تا بهترین هستی بر ما کنـــد نظاره

دلبسته ام به روزی کز پشت پرده آید

                       وان پرده ضخیم غیبت  کند دوپاره  

دل داده ام به دلبر ببریده ام دل خود

                    ازهرچه ما سوایش بی حد وبی شماره

مستـانه می سرایم من با دلی شکسته

                     چون بلبلــــــی غزلگو نزد گل بهاره

گویید مثل عاشق این ورد خوش معطر

                      هرگزمبـاد دلبــــــر گیرد زما کناره

                                    عاشق 2/5/1383