بی نام

پشت یه پنجره باز         دم یه تنگ غرب

                                                               دل من یهو شکست

عشق و فریاد زدمو

                         دلو دیونه دیدم

دیدم که دست من نیست

                               دست دله

بوسیدم بنفشه رو

                      خندیدم با گل یاس سر هرگذر

                                                             پا به پای مهربونی

دست به دست گل نرگس در خونشون رسیدم

عقل دیونه نزاشت... رها بشم

عشقو فریاد بزنم

دلو دریا بزنم

موج دریا بشمو..

دلو طوفانی کنم

گل نرگس اما موند براش دم خونه یادگار

دلم اما زخمی شد

                      زخمی عاطفه شد

دل دیونه ولی شوق از یاد نبرد!

عشقو از یاد نبرد!

در هر خونهء عشق گل نرگس و گذاشت

متن یه وصیت و با کلام عشق نوشت

دل مهربون من  دم یه تنگ غروب

                                           دیگه دیونه نشد

                                                              دیگه حسرت نکشید

                                                                                       دیگه از عشق نگفت

دل دیونهء من دمه یه تنگ غروب

                                           رنگ مردنو گرفت

                                                                    نفس و نبض نداشت

سر خاک خود نوشت ...

عقل و باور نکنین

دلو یاری بکنین

           عشق و فریاد بزنین.............................................................................