رخ تو در آب

در طلوع مه آلود چشمانت

پر می زند مرغک پا بسته ی چشمانم

می بینم در حوضچه روی پریشانت

تلنگوری به آب می زنم تا بخندی برایم

چه کفی دارد موج اندوه لبهایت

به پایم می خورد سپید می کند موهایم

می آید حلقه حلقه موج نفرتت

سد می کند بغضم نمی آید ندایم

ترک می خورد تنم از آغوش کویرت

خیس می شود تنت از ساحل شرجیه لبهایم

دود می شود روحم از کشیدن خاطراتت

له می کنی فیلتر قلبم در نمی یابی ضربانم

هستم گرد و خاک به کفشهایت

دریغ از کهنه ای خیس به رخسارم

...