شقایقهای سر در چاه

شقایقهای سر در چاه

من از نسل شقایقهای سر در چاه می گویم                  

 من از ایل پرستوهای مرگ آگاه می گویم

من از یک درد، یک درد غریب و کهنه و دیرین          

و از مردی که می گوید، غمش با چاه می گویم

من از آشفتگی مرتضی، مردی که با دستش                

 کفن پیچید یاسش را در آن شبگاه می گویم

من از آن زاده ملجم که شد مامور تا کوبد                 

به زهر آلوده شمشیری به فرق ماه می گویم

من از نسل تمام مردم مظلوم و درد آگاه                  

 و از مردی که می گوید غمش با چاه می گویم