به مناسبت بهار تقدیم به استاد سعید الفتی

سرو شيرين سخن اي هستي من، صورت جان
همگان رفته از اين فرقه و تنها تو بمان

عيد ديدار تو آمد به خريداري گل
تو به تخفيف گل و بلبل و پروانه بدان

يار با چهره ي گل کرده چو رخسار نمود
شوق پيدا شد و دوري به نهان خانه نهان

داد مي زد که الا بلبل خوش صوت بلند
يا که اي طوطي خوش چهره ي شکّر به دهان

آمد آن يار و به پهلوي تو آرام گرفت
گفت من يار توام، با سر و صورت نه زبان

لاف مي زد که عجب بر در و ديوار وجود
بنموده است خدا بهر نگاه تو نشان

فصل خوشحالي و باريدن الطاف خدا
روز شب بازي و بيداري و تشويش زمان

تو اگر مه صفتي نور فشان بر شب تار
تا که تاريک شود ظلمت وهم گنهان
 
يار ملحد به از اين زحد فروشان پليد
در بي قفل به از کل کليد دو جهان

توضيح: اگر حروف ابتدايي ابيات را پشت سر هم قرار دهيد، نام استاد سعيد الفتي، که اين شعر تقديم به اوست، ساخته مي شود