دوشنبه ۲۸ خرداد
|
|
|
|
فرهاد هم كه باشي
فقط مرگ
روزگارت را شيرين مي كند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا را
با همان عطر و بوی ترانه هایم
قاب می گیرم
امــ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
واژه هایت
همچون خورشید
گرم می کند
انجماد روزگار بی کسی را
وطنین خوش کلامت
باز میکند ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به همين غروب دلتنگ دلخوشم
وقتي مي دانم
تو هم
يك جايي
پ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنکه گـذر نداشت
از باغ عاشقی ثمر نداشت
مجنون به قصد اینکه شود چهره اش سیاه
خـود را ز آفتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی مجبور است در کوچه بخوابد
تا خوابِ آسمان را نقاشی کند!
با اینهمه
ستاره ای را هم ، به خو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(( تماشاگه راز ))
دانشکدهِ عشق تماشاگه راز است
شاگرد در این مدرسه استادنو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جاده ی تردید
****************************
من بودم و سکوت و شب و این پیاده رو
باران – ترانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تب بود و من از سکوت مطلق جاری
بیزار شدم از اینهمه بیماری
آن روز جهان برای من غم شده بود
کاغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستها توي جيب پالتو
پاركهاي شهر را قدم زدن
هق هق شديد ميان بيكسي
فکرهای خط خطی...
حق انح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توی این کوچه باریک ,توی این صدای کهنه
همه چی تیره و تاره ,همه چی سیاه و مرده
توی آخرین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پایان گیاهی ی مرا می شنوی!
در نفس عطسه و گریه و قد کشیدن صدایی کهبوی رطوبت می داد... من ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای جاده
برو
بیا
ازبیابان
ازصحرا
ازجنگلهای بزرگ
ای جاده ی همیشه صاف
خسته نباشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم
برای جغرافیای تنت
تنگ می شود
دریا ها
کوه ها
ف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همچونان ابر بهار پاک و زیبا و پرند
همچونان شب به کنار گ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به قلبم مي نشيني
سخت
سريع
- و آتشين،
تا ابد پر نمي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راضی نمی شوم به مرگ شقایق ،مرگش به کام نیست
تا مرگ ریشه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید به کدامین گنه خویش بسوزم
نادم نشدم از گنه خویش هن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسم الله
*************
من نه ذهن خوانی بلد هستم
نه دریا نور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پروانه ی آن شعله ی شیدا ... جامانده ی عشقی، سَرِ راهی
افک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازعشق مرا نشانه دادند
بر آتش دل زبانه دادند
گفتند و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنقدر
دست از سرم برنداشتند
که خدا
دست از سرم کشید
و مانده ام
تنها
گیج چپ و راستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با سیم های تیرِ برق
گیتار الکتریک می نواخت
ای باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در پس اَرّابه ها رفتی که آپاچی شوی
یا که زندانبان مرد بی تماشاچی شوی
بُرقَع از رویت که برداری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
له شدم
زیرواژه های درد
انسانیتم
زیرسئوال رفت
نمی شودگفت
بالای چشمت ابرو
حرفی بز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدایم را صدا می زنم
با فریادی از جنس درد
نه آن خدایی که .....
حریصان او را ابزار کرده اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیشب
زلزله ای به بزرگی تمام ریشتر های جهان
بدنم را لرزاند !
کالبدشناسان
مرکز این لرزه را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر دل بي تو، ذوق باراني نمي كرد
در اين خانه،كه مهمانـــي نمي كرد
از بَرِ خود، حفظ بـودم ول
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سکوت، حرف دلم با ستاره ها شده است
ببین چه ولوله ای بر سرت به پا شده است
من و ستاره و چ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روز شیرین میشود
وقتی
با طلوع آفتاب
نگاهم در چشمان تو مهتاب
سر میخورد..
تو را می بینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سا عتی ازشب گذشته
کوچه خالی گشته از فریاد مردم
جز صدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داستان زندگی
یکی بود یکی نبود
زیر گنبد کبود
توی یک شهر شلوغ
دختر تنهایی بود
د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب دلم تابه ثریاقدکشیده است
ازراه نگاهت به آسمان پرکشیده است
ستاره هاریزه خوارسفره ام شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
علی جان مثل تو من هم خدایی کرده ام پیدا
دوباره محفل مه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرخوشی این دنیا
یه عالم غم داره
تازگی داشت برامون
فقر یه لقمه نونه
نیش زبونامون هم
می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز یک خط سکوت مهمان من باشید........
فانوس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر هایم بوگرفته بس که خوش بویی گلم
یا گلابِ قمصری یا باغِ مینویی گلم
لحظه هایم را در این تالا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
با شعر متولد شدم
با رویا چشم گشودم
با رنگین کمان رها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا نیز سر برید
دیگر تحمل جنگ ندارم
دیگر تحمل این رنج ندارم
دیگر به هیچ کس رحم ندارم
من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا دردستانتان می چرخد و
تا انتهای کوچه ای که
به بن بست می رسم ،
رسم این است
تنهاییم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گیسوان غم را شانه نکن
سیل خیز بلا منم
خسته ی غمگین لحظه های التهاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
*بگذار باور کنم رفتنت را..!
سنگینی شکست را بر روی شانه هایم احساس می کنم
آیا این همه سکوت برای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اصلن بنا نبود که عاشق شوم شبی
حالا که عشــــق آمده آیا معذ ّبی ؟
جز اینکه واژه واژه ی هر شعر س
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زلال ِ سماع
*
در هجر ِ جان تنبور مینالد
نی با گلویی آتشین در ســور مینالد
با چرخ ِ ما دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موجم، من آن موج سرکش
پر از برودت مرگ
ولی تو ساحل آرام پ�
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گناهی نیست، دستم را بگیری
ثواب است این اگر لب هم پذیری
که خشک است و ترک برداشت در عمق
چه نا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی نمــاز سينه مــا در سفر شکست
جـامم زدست حوصله های دمر شکست
از شانـه تـــرانه بـــــه يک پ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمیدانم دیشب
کدامین جنگل سبز
عطر نفسهایت را
به باد هدیه کرده بود
که نوازش دریا ها
ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبيه قديسه ها شده اي
يادت نيست
همخوابگي با شيطان را
اي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عجب بيجيده عطرت در تن باد
و موهايت لباسي بر تن باد
همينكه جشم تو سيلاب باش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طبق آخرین آمار
توبه گرگ مرگ است!
چوپان نیوز انکارمی کند،
این خبر کذبِ مَحض است.
لابد گو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهانه اي براي نوشتن
قلبي براي دوست داشتن
روحي براي رها شدن
پاهايي براي قدم زدن
لبهايي بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bot khane
modat hast dar bot khaneye khish sanami ra baraye parastesh bargozide am//khandeha
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای روح بلند آشنایی
ای شعر نسیم روشنایی
انوار تو همچو نور خورشید
كرده دل پاك تو طلایی
ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو ای ققنوس
چرا با خود چنینی
همیشه در کلاف زندگی سر بر زمینی
در این بازار بی مهر زم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انتظارت می کشد آخر مرا
کی تو رحمی بر دل من می کنی
چشمها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همیشه ترسیدم
ازحقیقتی که دوست داشتم
باشد
اما دروغ بود
همیشه لرزیدم
از نگاه تردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام او که روشنی بخش جان است
سکوت می کنم بر قامت زیبای عشق
دست احساسم را علم می کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غروب که می شود
آسمان
ابر
باران
نبض هیچکدام
عاشقانه نیست
وقتی
تو نیستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روی قلبت بایست
و به کهکشانها چشم بدوز
این همه ستاره
یادگار قلب های سوخته ی تاریخ است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می خواستی از دریا آبی برداری
کف پایت هم خیس نشود
- پنج تا
می خواستی از باغ گلی بچینی
خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من قبل از تو خودم بودم عاشق تنهاییم
بعد از تو حتی چشمانم را هم ندارم
روحم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمان تو خورشید
در صلواه ظهر
ای غروب
بی خورشید...!
ماه شب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درمرزهای وسوسه
به کسی تخفیف نمی دهند
معجزه درون شماست و
لبخندها پژمرده می شوند .
می شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این صنم در عشق یار بیمار شد
دیدن او در آخرت با یار شد
جسم او حاضر میان آدمان
روح از جسمش جد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طرح لبخند به لبهای ترک خورده چه دیدن دارد
شکر از هر که همان لحظه زمین خورده شنیدن دارد
خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی همه چیز عوض می شود
دیوارفاصله ها فرو می ریزد
آسمان، خودِ آسمان می شود
ماه، خودِ ماه م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اعتقاد دارم تو یک روز
ابرهارابه تسخیرکمر من دربیاوری
چاک نارنجهای بوسه را
با موهایم رفو می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
2
تو که میدانستی مغرورم
جلوی دهانم را میگرفتی تا
" دوستت دارم " را نگویم.
موضوع غرورم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تشنگي هاي بيابان از سكوت رود هاست
از سكوت ساز خوش آوازه ي داود هاست
همدم آتش شديم و در گلس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خماري مواد...
اي دردْکـــشــيـــده از خـــمـــاري مـــواد
وي نــعــشــه کــه زنـدگي تو رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنجر کشید بر ذهن
سال های مونده بر دل
حرف های نگفته از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری از:خالدبایزیدی(دلیر)
«سرزمین آهورایی ام»
مگرمی شود.تورافراموش کرد
به تاریکی شب .شمع را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی عشق آمد سکوتم را شکست
دست و پای این دلم زنجیر بست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمین اینجا باز هم تشنه است ..!
نشانی ات را از خیابان های شهر میگیرم
از وقتی رفته ای ، انگشت به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شدم بازیچۀ احساس سرگردان
شدم همچون زنی هرزه
به امید دلی عریان
سراسر کلبه اح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواستم بگذرم از تو مثل قایقی از دریا
مثل نسیم
ازصحرا
خواستم رویایی دیگر بسازم
خیالم را ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قایق یک نفره ، حال به این تنهایی
داد دستم که ببین فال به این تنهایی
دخترک دست مرا خوب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگانی بی تو یعنی مرگ بد...
مــثل یک دیوانه حــالــم دی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیمه های شب
باز هم بی خوابی را تزریق میکنم / به رگ هایم !
گود میشود دور چشم هایم
و چند ق
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۴۸۱۰ پست فعال در ۱۵۶۱ صفحه |
علی مزینانی عسکری
عباسعلی استکی(چشمه)
سید هادی محمدی
مهرداد مانا
وحید سلیمی بنی
احسان فلاح رمضانی
محمد رضا خوشرو (مریخ)
یاسر کریمی 
رسول دبیر (نافذ) 
