پنجشنبه ۱۱ خرداد
اشعار دفتر شعرِ گیتار‌سکوت شاعر ابراهیم آروین
|
|
|
|
هوای زندگی ، از تعارف و تاریخ
بیام بیرون ز احوالش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینگونه که می‌گویند ما شاعریم ،
به سینه‌ی درد در می‌کوبیم و به ریشه‌ی عشق آب می‌دهیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بارالها کفر اما آنچه اشرف بود نی مال من است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زل زدیم در امتداد یک شبیه خط عبور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ابقای پست ، مقداری شرایط خوب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جواب ؟ = زمان ÷شمر
آیا شمر بر زمان بخش‌پذیر است ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
براین شعر نو،
درد !
سه طاق و
سیاق و سه‌تیغمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق را دوست می‌دارم ،
تو را هم دوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهان ما امروز
حاصل از انفجاری بزرگ،
نظریه سنگین
نیست !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنگ رخم خسته از این خصم ها
رنج بکن درد بکن مرگ براین جسمها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاه در رزم شبی مهر به ایمان آید
عکس از لطف دلی دین ز مادر باید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خیابان ،،،،،،،،،،،،،،
،،،،،،،،،,جنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستم در دست کسی ست که بی‌دست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جیب او چند تکه دارد بی‌خیال
جیب ما یک قصه دارد پر سوال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قاصدک هان چه خبر ؟
قلمم را چه شکست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما برای آنکه ایران
شد دلیران
رنگها ریختیم ز جان
از رنگ قرمز تا سیاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز هم دردای ما درد حقیقی
کیست تا معنا کند رنج عمیقی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای خدا خوب کرده‌های رفته بر چرخ الله
از شما می‌پرسم آیا رفته‌اند
تا سینه چاک یک بلا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر آن نطقی ست که از زخم صداست
شاعر آن شخصی ست که حرفش درد ماست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میشود صدای قلبم
را معاینه کنی
،،،دکترم !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن دریغ قوم حساب هیچ نخوانید زبان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق هست و ،جهان دور سرش می‌گردد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می شنوم صدای سوختن جیز های گوشت تنم
با جرقه‌های الکتریسیته یک لنز تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلا دلبر بداند درد لب کو
و عاشق او بداند عشق تب کو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد را در آب می‌پوسد هوا
آب را در چاه میسوزد لبا
تشنه‌ها در خوز می‌غلطن صدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
،،،،،،،،،لبخند ژکوند
اثر لئوناردو داونچی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محل پایداری شکوه شکل
و پهنایی در امتداد وسعت جمال بهشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چند ژنش از سیمان و گچ ما ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهشتی گمشده در سیاهی چشمان جغدی بدیمن شبرو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خماری مشت می‌کوبد چه دربی‌ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را می‌شناسم ای نگار بی‌خیال آلونک ابر بیابان‌های لنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راز چشمانم به تاب موهای افسانه زنی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را فارس و کرد و لر و ترک،
بلوچ و عرب ترکمن های!
می‌ستایم که برخاک ایران گزینید جای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در قبرستان شاهدیم گذر عمر و
در شهر نقطه‌ی شروع
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حاجتی خوا ای بشر حاجت رواست
چون‌که مولا مهمان پیش خداست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه جاهایی حال خدا شبیه ماست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بده ای آسمان یک بوسه‌ی ترد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عجب دردم از این ابرا ی دستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی‌خواهم بگوئیم نیست گرانی
که امشب هست یلدا وضع عالی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی در چرخ چای لای دندان
لبی گیر است گیر لقمه‌ای نان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمین کربلا می‌گوید ای دوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون برون جبر و درون کبر و غرور
خوب دلی برگی است از برگ دروغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر بچرخد در شبی چرخ فلک
کس نپرسید این عذاب است یاکلک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برلبش ذکر است
و در فکرش رها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زبان تیغ است و دنیا تیغ تیزتر
که هر دو زخم زنند بر درد بیشتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدای ناسحی از سُور برخواست
که من عشقم علی دربان عشق است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق در چشم است و لب را بیخبر
هی نگویید چشم را نیست در خطر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا به کی باید چنین
زجر خوردن را زمین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای به خدا رسیده‌ها
پس به چه چیز چسبیده‌اید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دردم از درداست یاران
نیست خوبان را دوا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگ گل یک برگ بی مقدار نیست
رنگ سبزش سبزه‌ا ی بی‌بار نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی با حرف باد چشم می کند سو
به سان گرگ در شب می کند بو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زبان‌از سنگ دل از شیشه
نمی پوشد شبی قصه
سری بسته گلی رفته
نمی گوید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من سفیر کوی باران
در پی یک بغلم
من گل تنهای گلدان
در پی یک نظرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگرسازی‌بنازدبرسرخاک
صدایش‌غم‌بباردیاکه‌آواز
|
|
|
|
|
پژمان بدری
مهرداد عزیزیان
علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق 
ابت
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
سید هادی محمدی
علی نظری سرمازه 
سعید صادقی (بینا) 
جواد کاظمی نیک 
