احساس

سلام ... دیشب سرسری رد شدم و قول دادم که برگردم و حالا وفای به عهد
البته از مانا به هانا اول عرض خوشامدست به این سایت . به شما اطمینان می دهم که به داغترین سایت امدید چرا که هربار که آتشش رو به کاستی می رود ، موبدی مجمر عود در دست به یاری شعله هایش میآید . عارضم به حضورتان چنانچه گزینه ی نقد را فعال نمودید چه بسا سخن تلخ هم بشنوید اما به شما اطمینان می دهم که همه از دلسوزی و دل نوازی ست که کاربران اینجا همه _ به جز من - نیت و عملشان خیر و مبارک است . اما شعرتان بالا بلند بود و همین هم می تواند در ابتدای کار مخاطبان را بی حوصله کند . چرا که تا وقتی به قلمی عادت نکنند چه بسا با پرهیز و احتیاط با آن برخورد نمایند و البته این خصال آدمی ست . و اما بعد :

عطر ها
و گرمای انگشتانت
که شکوفه میزند بر تنه ی انزوای من:

عطرها دقیقا به کار لطمه زده است . چرا که قرینه و مصادیقی برای اش نیافتم . عطر را به صورت مفرد بنویسید آیا روانتر نمی شود ؟؟

سبز پراکنده می شود
شیرینی و عسل
من میدوم
به دنبال خورشیدی
که پناهنده ی پلک های شب بود


همان مشکل الان در " پلک های " رخ نموده است . آیا " پلک " زیباتر نمی نشیند ؟؟

میدوم
و شب به خود می پیچد از سبزی رنج

می دوم و شب .... سبزی رنج
اگرچه کمی ایهام برای نمکین کردن شعر خوب است . اما کلید آنرا هم نباید فراموش کنید . بین سبزی و رنج نتوانستم پل مفهومی کشف کنم .


آنچنان که دستان
و جهانم بر افروخته می شوند ( بین دستان ' که البته این جمع متصل با الف و نون برای کلمات فارسی پذیرفته نیست ' و جهان می توانی تنها یکی را بیاوری )


رویا برخواهد خاست
و خفتگان خواهند مرد ( هر اندازه با گرم و خبیث موافق نبودم با این بند مسرور شدم و این یک کارت سبز است از مانا به دخترش هانا )



آغازی رخ خواهد داد
زمان زانو خواهد زد
زمین خواهد چرخید
و در خیابانی شلوغ
گم می شود پایان

از کارهای خوبی که بخصوص در شعر غیر کلاسیک انجام می شود همین کاربرد آرایه ی تشخیص است که به تشخیص هویت شعر کمک می کند . اینجا هم به شما یک کارت سبز دیگر می دهم

پر شور و نارنجی
امید چوبه ی دار من است ( اینرا نتوانستم هضم کنم و کاش می توانستم)



آنچنان سفید
که گونه ها را سرخ می کند

و این هم عالی بود و کارت سبز دیگر . ما تضاد داریم تناقض هم داریم که در منطق و ادبیات تعاریف آنها مشخص است . تضاد در واقع مکمل همند یا در ادامه ی هم یا درست روبروی هم :

شب و روز
خانم و آقا
داغ و سرد
نشیب و فراز
و ...


اما متناقض ها اصولا با هم‌ مچ نمی شوند و در واقع آنچه باعث جدایی دوستان از هم می شود تضاد نیست بلکه تناقض است . البته در شعر وقتی بخواهیم ایجاد تناقض نمایی کنیم ( پارادوکس ) نه تنها این نقیض ملال آور نیست بلکه شیرین است :

سایه ی خورشید
خواب بیدار
و ....

گاه نیز پارادوکس به شکل ترکیب نمی آید بلکه در خط مفهومی مشخص است . مثل همین سفید شما که تولید سرخ کرده است


تب صد و سه درجه می سوزد و هوا می شود

و اینجا صد و سه اگر نماد و نشانی باشد می توان با آن کنار آمد . اما اگر فقط یک عدد همینجوری ست ، از اعداد صد / هفتاد / چهل و ... که پتانسیل شعری بیشتری دارند استفاده کنید


و اینجا هم عالی ظاهر شدی هانا :

آنگاه چنان به رقص می آیم
که کاشی ها از نفس می افتند
و خانه جان می دهد در سینه ام
به گمانم در گلویت خواهد پرید
شیرینی این قهقهه ها


در واقع بهترین بند از شعرت بود . البته تا اینجا
.......

شعر از همین جا ریتم خوبی می گیرد و تا پایان هم به همان سیاق نکو پیش می رود . نمی دانم چند کارت سبز و زرد به شما دادم . اما کارت قرمز ندارید و همچنان می توانید بسرایید و بتابید . خوشحالم که در این جمع فاضل حضور یافتید که کم سوادترین و بی مایه ترین شان _ مانا _ نیز ، شوق نوشتن دارد و ادعای دانستن ..

و اما با اینکه بلند سروده بودید اما در آغاز تمام بندها یک فلاش بک به روایت زده بودید که باعث حفظ عمودیت شعر شده بود :





سبز پراکنده می شود

قرمز تیره و تند

مدور و بنفش

قهوه ای و گلگون

پر شور و نارنجی

مه آلود و تلخ
آنچنان سفید
که گونه ها را سرخ می کند

صورتی
ظریف و شکننده

زرد و آشکار

همچنین در پایان یا میانه ی بندها هم با رنگهای دیگر باعث حفظ هارمونی اثرتان شده اید . و جدای از بحث شعریت آن ، کاری یکدست ارائه داده اید .

و اما هواپیمای هشتاد و هشت .... که فکر کنم تکلیف ما را برای همیشه با اصحاب دروغ و دزدی روشن کرد . شرمشان باد . و البته اگر توانستی شعر ظهور و هذیانی ام را بخوان شاید مدارت مشخص تر شود . چون اینجا دیگر پای زیبایی نیست بلکه بحث رسالت و شرف است


بار دیگر خوش آمد خدمتتان . انشالله که از حضور هم استفاده ببریم

سلام و مخلصات
قطعا یکی از پر پتانسل ترین قلم چند هفته ی اخیر و شاهدیم که اشعار این مدت و از رخوت و سرگشتگی دور کرده اما باز نمیشود روی یک اثر نظر داد ولی هر انچه در این گفتمان صورت می پذیرد در مورد شعر احساس است
که بیشتر حکمِ یک احساس بن بست مدور را دارد.
قبل انکه به خود شعر بپردازیم لازمست از خودمان بپرسیم

استفاده از آرایه ی اطناب تا چه اندازه خوب است؟

اگر بخواهیم اطناب را به صورت ساده تعریف کنیم
بسط یا شاخ و برگ دادن کلمات برای رسیدن به مقصودست
که گونه های منفی و مثبت مختلفی دارد.

گونه‌های اطناب

اطناب ممل:گونه ای منفی از اطناب ست که
درازگویی ملالت انگیز می باشد
اطناب تطویل:
در زیاده گویی فایده ای نیست.

گونه‌های مثبت اطناب، بدون در نظرگرفتن صنایع بدیعی یا مباحث بیانی که با بحث اطناب پیوندی دارند، عبارتند از: اعتراض (حشو قبیح، ملیح و متوسط)، التفات، ایغال، تذییل، تتمیم، تکمیل، ایضاح بعد از ابهام، توشیع، ذکر خاص بعد از عام، ذکرعام بعد از خاص، تکرار.

    کتاب «اصول علم بلاغت» تمامی اصطلاحاتی را که با بحث اطناب، پیوندی دارند در ذیل اطناب آورده از این رو در بر شمردن گونه‌های اطناب از تفسیر و تبیین و گونه‌های آن چون خفی و جلی، استطرداد، استلذاذ نیز سخن گفته و حتی برخی از صنایع بدیعی چون تجاهل‌العارف را نیز به اطناب پیوند داده و بیشتر از این طرح چنین توضیحاتی هز حوصله ی جمع خارج هست.

پس نتیجه میگیریم اگر اطناب آگاهانه با چاشنی صنایع ادبی همراه و مفید باشد نه تنها زائد نیست بلکه مانند منشور شکست زمانی را رنگینتر به ما نشان میدهد.



مثلا در بعضی بندهای همین شعر توصیفات غرقه در گردابِ توضیح شده است

برای مثال بند

قهوه ای و گلگون
در اسارت اتاق
و روحی که پس می زند
خاطرات و جسم را
آغازی رخ خواهد داد
زمان زانو خواهد زد
زمین خواهد چرخید
و در خیابانی شلوغ
گم می شود پایان

اینجا به نحو احسنت توصیفات برای رسیدن به پارادوکس معنایی پایانی همین بند کنار هم نشسته اند
عموما وقتی پا به هر مسیری میگذاریم پایان دارد
اینجا پایان میانِ ازحادم خیابان گم شده است
زانو زمان به علاوه ی هم آوایی حروف ز،ن،ا تشخیص بدیع در پوست خود گنجانده

اما برای مثال بند آخر:
انگار شاعر کم حوصله شده و فقط خواسته پایان اثر را رقم بزند
بعد از سرگشتگی می زاید
کاملا کلام شکل توضیحی غیر مفید و حشو قبیح را به خود گرفته

عزیز ترینم
بنگر که چه کرده ای با من
باقی خواهم ماند

 با سرگشتگی
که انتظاری می زاید

بی تاب تر از هواپیمای هشتاد و هشت
و طویل تر از نرم ترین غزل هایی
که سرودی
در روزی که ساعت ها را روانه ی گور کردی
و هستی مرا
آویزان تزلزل خود

اگر بخواهیم بند آخر را ویرایش کنیم
به عنوان پیشنهاد باید به رخسار زیر جراحی تا زیباتر شود

عزیزترینم
بنگر چه کرده ای با من
که از باقی مانده ام
انتظار می زاید....

امیدوارم دیگر عزیزان خارج از گل گذاشتن و کامنتهای سرسری به دیگر جنبه های اثر برای رشد قلم نویسنده اش بپردازند.

چاکرات💐💐

با سلام...

شعری از شاعر کم سن و سال هانا آزاد
میخوانیم
شاعر ما برای هنرمند شدنش که یکی از اهداف زندگیش است تلاش میکند
و این تلاش قابل ستودن است
اول‌ خوش آمد میگویم به شاعر که در جمع سایت ناب حضور یافته است

و اما شعر ؛

آنچه مشهود است استفاده از نماد های رنگ در شعر است
که شاعر در برخی از بند ها قوی و در برخی آن ها ضعیف عمل نموده است
استفاده از سمبل ها یک قوتی برای اندیشه و احساس شاعر است
هرچقدر شاعر برای انتخاب نماد در شعر دقیق تر عمل کند و اتصال کلمات محکم تری داشته باشد مقصود خود را به خوانندگان خواهد رساند و کلید در دست مخاطب خواهد بود

مثلا در بندی که اشاره به سبزی رنج کرده اید اینجا نماد به درستی استفاده نشده
و ارتباط آن با خورشید عسل و پلک های شب چیست؟!!!!

ارتباط سنجاقک ها با شعر و ماشه ؟!

رنگ قهوه ای نماد نچرال و طبیعی بودن
حمایت امنیت و آرامش است
اما فضایی که شما توصیف کردید با این نماد هم خوانی ندارد


بدرود بی خداحافظی ترکیب جالبی نشده است!!!


"روشنی کور کننده ی آسمان
روح لرزانم را در خانه نگه میدارد...."

شاعر ما رو با یک چرای بزرگ تنها گذاشته و دلیلش برای مخاطب روشن نیست!!!


و اما رنگ سرمه ای :

"کفایت می کند این تنهایی را
که درختی شود
عظیم و سرمه ای"

سرمه ای نماد قدرت است و با رنگ های سبز ، نارنجی و قهوه ای ترکیب میشود
ولی به درخت نمی آید عظمت رنگ سرمه ای برای نهنگ یا ستاره ی خاموش میشه انتخاب کرد
مگر این که به درخت صفتی را اضافه کرد مثل فندوق یا بادام
زیرا سرمه چشم رو از سوزاندن فندوق یا بادام با شعله ی شمع می سازند
و این طور با سرمه ای ارتباط میگرفت و هم نماد خفقان و سوختن را می داد

تا اینجا نقاط ضعف شاعر ما بود اما از این که تمام سعی اش را کرده و در بند های دیگر رنگ ها با فضا خیلی صمیمی و هم سو می‌باشند...


من به این قلم امیدوارم
و شاعر راه درازی را در پیش دارد

انشالله در مرحله های بعد شاهد شعر های هانا در قالب سپید و نیمایی باشیم


نبض قلم تان پر تپش