از احساس و صفا بود اقتداری

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

مستم نخورده جرعه ای از استکان تو
از نوع دیگراست یقیناً جهان تو

چون آن «زن شبانه‌ی موعود» آمدی
تا شعر من سروده شود از زبان تو

با واژه‌ها رفیقم از آن رو که دیده‌ام
در لا به لای شعرم از آن‌ها نشان تو

با آن که شرح ناز تو جاری‌ست باز هم
از من شنیدنی‌ست فقط داستان تو

گل‌های روسری تو از باغ قمصرند
از دشت لاله رنگ گرفته لبان تو

صف بسته‌اند یاسمن و ارغوان مگر
بوسه زنند بر تن چون پرنیان تو

آری درست می‌شنوی! عاشق تواند
دریا و کوه و جنگل مازندران تو

دارم غزل غزل به تو نزدیک می‌شوم
شاید به بزم بوسه شوم میهمان تو

«آه ای زن شبانه ی موعود» سهراب سپهری
استاد علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

جز به اشک شعرهایم نان خشکم تر نشد
قسمتم از باغ هستی جز گلی پرپر نشد

گرچه طعم زندگی دایم برایم تلخ بود
شعرم اما در تمام عمر خود بتگر نشد

از مرامم نان به نرخ مدح خواندن دور بود
گرچه بین ما و مداحان کسی داور نشد

سال من یک فصل در خود داشت آن هم سرد سرد
دست تقدیرم چرا هرگز بهارآور نشد؟!

هیچ سقفی هستی‌ام را رنگ آرامش نداد
هیچ کانالی برای امن من سنگر نشد

الغرض این گونه سرشد سال‌های عمر من
ساده می‌بینی ولی آسان برایم سر نشد

با کمال فخر می گویم که دنیا بشنود
شعر من هرگز برای نام و نان کافرنشد

استاد علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

درود جناب پاشایی بزرگوار
خوش آمدید به خوانش شاعرانه‌هایم.
وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیل یکی از اوزانی هست که ناخودآگاه زیاد بر احساسم جاری می‌شود؛ حتّی وقت‌هایی که حرف دلم غم و اندوه است.
حس می‌کنم این وزن، از اوزانی است که نوعی پارادکس غم و شادی را در خود نهفته دارد.
البته کاربرد این وزن برای مواقع غم و انده در ادبیات پارسی کم نیست. از جمله این غزل حس‌برانگیز و سوگوارانه‌ی مولانا در رثای شهیدان کربلا:

کجایید ای شهیدان خدایی
بلاجویان دشت کربلایی

کجایید ای سبک روحان عاشق
پرنده‌تر ز مرغان هوایی

کجایید ای شهان آسمانی
بدانسته فلک را درگشایی

کجایید ای ز جان و جا رهیده
کسی مر عقل را گوید کجایی

کجایید ای در زندان شکسته
بداده وام داران را رهایی

کجایید ای در مخزن گشاده
کجایید ای نوای بی‌نوایی

در آن بحرید کاین عالم کف او است
زمانی بیش دارید آشنایی

کف دریاست صورت‌های عالم
ز کف بگذر اگر اهل صفایی

دلم کف کرد کاین نقش سخن شد
بهل نقش و به دل رو گر ز مایی

برآ ای شمس تبریزی ز مشرق
که اصل اصل اصل هر ضیایی
🍃🌺🍃

دو سوگواره‌‌ی مذهبی دیگر از شاعران معاصر به وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیل نیز تقدیم احساستان؛


در سوگ امام علی ع:

فضاى كوفه غمبار است امشب
غم از هرسو پديدار است امشب

سحاب غم گرفته روى مه را
زمين و آسمان تار است امشب

همه ذرّات عالم بى قرارند
هراسان چرخ دوّار است امشب

همه افلاك در سوز و گدازند
شب افشاى اسرار است امشب

سرشگ از ديده جبريل جارى
بسان درّ شهوار است امشب

ملايك در سما سر در گريبان
نبى را ديده خونبار است امشب

نداى قَدقُتل مى آيد از عرش
جهان مبهوت و افگار است امشب

چه در سر دارد آيا ابن ملجم
كه لرزان عرش دادار است امشب

به محراب عبادت شاه مردان
قتيل تيغ اشرار است امشب

ميان خاك و خون چون مرغ بسمل
على سلطان احرار است امشب

عدالت را به خاك و خون كشيدند
ز خون محراب گلزار است امشب

براى بهترين فرزند آدم
همه عالم عزادار است امشب

ستون خيمه اشراق بشكست
رسول حق عزادار است امشب

رخ مهتابى فرزند كعبه
ز شوق وصل گلنار است امشب

بگفتا «فزت ربّ الكعبه» زيرا
شب ديدار با يار است امشب

به گردون آه فرزندان زهرا
جگرسوز و شرربار است امشب

ز چشم آسمان گر خون ببارد
در اين ماتم سزاوار است امشب

ترا «فولادى» ار داغ على نيست
چرا غم يار و غمخوار است امشب

حسين فولادى🍃🌸🍃

🍃🌺🍃


شفای جان و جانانم حسین است 
طبیب و درد و درمانم حسین است 

از آن رو انس با قرآن گرفتم 
که دیدم روح قرآنم حسین است 

نماز و روزه و حج و زکاتم 
نه، بلکه کل ایمانم حسین است 

به خلد و حور و غلمانم چه حاجت؟ 
که خلد و حور و غلمانم حسین اس
ت 
از آن خندم که در تاریکی قبر 
چراغ چشم گریانم حسین است 

قیامت سایه ای از قامت او 
صراط و حشر و میزانم حسین است
 
اگر هیچم تمام هستی ام اوست 
اگر مورم، سلیمانم حسین است
 
بهشتم کربلا، کوثر فراتم 
گلم، باغم، گلستانم حسین است 

ز هر زخمش مرا داغی است بر دل 
شرار قلب سوزانم حسین است 

ز اشک دیده بر صورت نوشتم 
که نقش اشک من "جانم حسین" است
 
اَلم اَعهد الیکم» را شنیدم 
تمام عهد و پیمانم حسین است
 
اگر پرسند از راه تو "میثم" 
بگو آغاز و پایانم حسین است

استاد غلامرضا سازگار🍃🌸🍃

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

روزها نگاه به انسان عوض شده‌ست
آیین مهرورزی و احسان عوض شده‌ست

تنها نه شهر بوی صداقت نمی‌دهد
حتی صفای کوه و بیابان عوض شده‌ست

با معده‌ها حلال خدا سازگار نیست
دیری‌ست راه یافتن نان عـوض شده‌ست

گم کرده قبله‌ایم وبه مقصد نمی‌رسیم
چون جاده، شهر، کوچه، خیابان عوض شده‌ست

تسبیح بر مدار ریا چرخ می‌خورد
سالک نمانده، رهرو عرفان  عوض شده‌ست

در شهر جنگ چنگ زدن بر غنایم است
جنگی که جنس اسلحه‌ی آن عوض شده‌ست

شک بر سر زمین و زمان پنجه می‌کشد
درک یقین و معنی ایمان عوض شده‌ست

ایمان بیاوربم به دردی که پیش روست
ایمان بیاوریم که درمان عوض شده‌ست

استاد علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

در  لطافت  همچو  باران  بوده ای
با  تمامِ  معنی  انسان  بوده ای

اِلتیامی  تا  دهی  آلامِ  خلق
در پیِ دارو و درمان بوده ای

اِنعکاسِ  رنجِ  ملّت  شعرِ  تو
منزجر  از  مدحِ سلطان بوده ای

پاسداری  کردی  از  حقّ ِ  قلم
 اِقتدارِ   شعرِ   دوران  بوده ای

بس به کامت ریخت چرخِ سفله زهر
کی دمی عاری  ز  حرمان  بوده ای ؟

گاهِ   آزادی  مبارک  مرغِ   حق
چون به حبسِ تن  تو  زندان  بوده ای

 بانو شکوفه مهدوی (بهارانه)
در سوگ استاد علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

مستم نخورده جرعه ای از استکان تو
از نوع دیگراست یقیناً جهان تو

چون آن «زن شبانه‌ی موعود» آمدی
تا شعر من سروده شود از زبان تو

با واژه‌ها رفیقم از آن رو که دیده‌ام
در لا به لای شعرم از آن‌ها نشان تو

با آن که شرح ناز تو جاری‌ست باز هم
از من شنیدنی‌ست فقط داستان تو

گل‌های روسری تو از باغ قمصرند
از دشت لاله رنگ گرفته لبان تو

صف بسته‌اند یاسمن و ارغوان مگر
بوسه زنند بر تن چون پرنیان تو

آری درست می‌شنوی! عاشق تواند
دریا و کوه و جنگل مازندران تو

دارم غزل غزل به تو نزدیک می‌شوم
شاید به بزم بوسه شوم میهمان تو

«آه ای زن شبانه ی موعود» سهراب سپهری
استاد علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

جز به اشک شعرهایم نان خشکم تر نشد
قسمتم از باغ هستی جز گلی پرپر نشد

گرچه طعم زندگی دایم برایم تلخ بود
شعرم اما در تمام عمر خود بتگر نشد

از مرامم نان به نرخ مدح خواندن دور بود
گرچه بین ما و مداحان کسی داور نشد

سال من یک فصل در خود داشت آن هم سرد سرد
دست تقدیرم چرا هرگز بهارآور نشد؟!

هیچ سقفی هستی‌ام را رنگ آرامش نداد
هیچ کانالی برای امن من سنگر نشد

الغرض این گونه سرشد سال‌های عمر من
ساده می‌بینی ولی آسان برایم سر نشد

با کمال فخر می گویم که دنیا بشنود
شعر من هرگز برای نام و نان کافرنشد

استاد علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

بس که دارد در دلم ماتم درنگ این روز ها
با خودم دارم فقط یکریز جنگ این روز ها

نیست جز ماتمسرا دل لاجرم حس می کنم
زندگی چیزی است مانند جفنگ این روزها

آه و اشک و ناله و فریاد و اندوه و فغان
عرصه را بر جان من کرده ست تنگ این روزها

سر خوشی ها از چه رو یکریز می بازند رنگ
می زند بر دل فقط اندوه چنگ این روزها

نیست سرمستی خیالی بیش زیرا باده راست
شیشه ی رنگین حجابِ آب و رنگ این روزها

بر نمی خیزد جز آهت از نهاد افتاده است
در دل آیینه ها از بس که زنگ این روز ها

دیده ها از بس که اشک آلوده اند از حزن، هیچ
چشم ها را کس نبیند شوخ و شنگ این روزها

رخت بر بست《اقتداری》 از جهان گردید پُر
قلب من در سینه ام از آذرنگ این روزها

استاد ابراهیم حاج محمدی
در سوگ استاد علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

دل شکسته ی من بندزن نمی‌خواهد
در این سکوت به جز سوختن نمی‌خواهد

نگاه تو که پراست از غریبگی با من
به چشم عشق در آن زل زدن نمی‌خواهد

تو خوبِ خوب تو زیباترین تو... باورکن
جوی از این همه را ذوق من نمی‌خواهد

شبیه زهرم و دیگر حضور شعر مرا
فضای پر تپش انجمن نمی‌خواهد

بگو به لشکر موهای پیچ در پیچت
که این رهاشده دیگر رسن نمی‌خواهد

رسیده آتش حسرت به استخوان‌هایم
برای سوختنم فوت و فن نمی‌خواهد

به فکر عافیت من مباش چون این مرد
لباس عافیتی جز کفن نمی‌خواهد

استاد علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

از کوره راه کوه و بیابان عبور کرد

با اشک قطره قطره غمش را مرور کرد

دنیایی ازهراس در او پاگرفته بود

دردی شبیه کوه در او جا گرفته بود

می آمد و تمام  تنش گر گرفته بود

حتی صداش در دهنش گر گرفته بود

مانند سایه روی زمین گام می‌گذاشت

با گام های بی رمقش درد می نگاشت

استاد علی اصغر اقتداری
برشی از یک مثنوی

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

یک مثنوی روایت درد وعذاب بود

لب باز کرد وگفت منم  داغدار جنگ

دارم مدال زخم کم است افتخارجنگ ؟!

درخشم خاک هستی خود وا نهاده ام

خود را به دست کافر تقدیرداده ام

درخون تپید ه تلخ وغریبانه شوی من

تا بغض ، سرب داغ شود درگلوی من

درمن هزار شام غریبان به نوبتند

با اشک و آه  مرثیه خوانان به نوبتند

از تیربار چلچله  در چله ی غمم

در شعر شاعران  زمان بیت مبهمم

آن موشکم که وقت عمل عامل بلاست

خمپاره ای که چاشنی اش اشک بی صدا ست

آواره ای که برسر خود می شود خراب

درمانده ای که هرنفسش می شود عذاب

از جنگ غیرخانه به دوشی ندیده ام

ازخوی او به غیر چموشی ندیده ام

دارد هزارنکته ی مجهول در خودش

چندین هزار کشته و معلول درخودش         

دنیا به تنگ آمده از قارقارجنگ

وقتی که نیست غیرخشونت شعار جنگ

جنگ و جهنم  ازنظرعاقلان یکی ست

درخود سقوط می کند آخر قطار جنگ

عفریت مرگ در همه جا پرسه می زند

تا گورها ردیف  شود درحصار جنگ

فرمان قتل وغارت وخون ریزی وفساد

دارد نشان کبر و جنون خمار جنگ !

باور کنید جنگ ندارد برنده ای

بازنده اند هردو طرف در قمار جنگ

 استاد علی اصغر اقتداری
برشی از یک مثنوی

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

نشسته ای تو مگر در برابر غزلم

که بوی عشق گرفته ست دفتر غزلم

دمیده است به یادت چمن چمن گل ناز

مزین است به نامت سراسر غزلم

بلوع می چکد ازواژه واژه ام شاید

شبیه چشم تو زیباست دختر غزلم

به احترامت اگر ایستاده است بهار

شنیده وصف تورا از صنوبر غزلم

امید بسته ام امشب مگر زلب هایت

شراب بوسه بریزی به ساغر غزلم

دوباره میل پریدن وزیده بر جانم

هوای بام تودارد کبوتر غزلم

مرا مباد به توفان درد بسپاری

نخواه یاس بپیچد به باور غزلم

****

فرار کرده قرار از من وبر آنم تا

دهم شکاف دلم را به خنجر غزلم!
علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

برای غواصان دلاور

باعروری نجیب وروحانی وسعت دردرا شنا کردند

دل به توفان موج ها دادند ،میل دیدار آشنا کردند

دستشان بسته بود ومی ،تنشان خسته بود ومی رفتند

تا بیابند گوهر خودرا دردل موج ها، شنا کردند

آسمان از شکوهشان حیران ، کوه از شورعزمشان مبهوت

آسمانی ترین زمینی ها، دین ِخودرا چنین اداکردند

زخمی از خنجر خیانت دوست ، سرِتسلیمشان فرود آمد

بی مدال ونشان ترین هایی که به پیمان خود وفاکردند

عاشقان سپیده آمده اند ،کال های رسیده آمده اند

که به آن ها تمام مردم شهر،سرفرازانه اقتدا کردند

صدوهفتادوپنج رود دمان سر برآورده ازدل اروند

غصه ی تلخ غربت خودرا بعد سی سال بر ملا کردند

***********

خم به ابرویتان نمی آید فکرتان جز شرر نمی زاید

نردبان صعودتان نشود آن چه اعجاز کار ها کردند!

علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

با آتش فراق چراغانی­ ام مکن!
آشفته­ تر از آن چه که می­دانی ­ام مکن


با تند باد خشم به آرامشم متاز!
دیگر بس است این همه توفانی­ ام مکن!


مسپار ابر گیسوی خود را به دست باد
زین بیشتر دچار پریشانی­ ام مکن!


با واژه­ های تلخ به کامم نریز زهر
با قهر و ناز هر شبه بارانی ­ام مکن!


من مستحق این همه غربت نبوده ­ام
در خاطرات غمزده زندانی­ ام مکن!


داغی که مانده از تب عشقت به دل، بس است
فکری برای این که بسوزانی­ ام مکن!


این قدر هِی نپرس از آیین شهر من
شرمنده از نبود مسلمانی ­ام مکن!


این سینه چاک حادثه ­جو را عزیزدار
ایران من! فدای انیرانی ­ام مکن

علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

همینم که هستم، چه زیبا چه زشت
که خطاط اول چنینم نوشت
 

یکی را شبیه تو ناز آفرید
یکی را چو من با خشونت سرشت
 

بد و خوب زاییده­ ی ذهن ماست
و گرنه به جز خیر چیزی نِکشت
 

تمام زمین خانه­ ی امن اوست
چه کعبه، چه مسجد، چه دیر و کنشت
 

چو از خشم و مهرش پدید آمده­ ست
جهنم عزیز است مثل بهشت
 

ندانم به جز رحمت محض او
چه گُل بر سر من ببارد، چه خشت
 

جهان شعر نغزی­ ست از طبع او
که هرگز نپرورده تصویر زشت

علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

چه بی هنگام رفتی باورم نیست
کسی یار دل درد آورم نیست

به نیزار وجودم آتش افتاد
 به دنیای سرودم آتش افتاد

زحد بردی شب وطوفان و تب را
  به خاموشی کشیدی شمع شب را

گل باغ ادب را  خشک دیدم
 زبان در مانده ، لب را خشک دیدم

غزل در شعله ی فریاد افتاد       
  سرودن از خیال و یاد افتاد

  خزان دم زد به گلهای بهاری
  خلل افتاده در بانگ قناری

 غزل در یادمان دفترم سوخت
 دوبیتی ها جان دفترم  سوخت

    نجیب و مهربان  روح بهاری
  خرد پرداز ماهر  ( اقتداری)

زجوش و موج بردی ساغرم را
 شکستی بی خبر بال و پرم را

 از این دنیای بی راحت گذشتی
  ز قانون  خط و  ساعت گذشتی

 غم  طوفان و سیلا بت  دگر نیست
کسی بر هم زن خوابت  دگر نیست

بدون قایق از دریا گذشتی
 نسیمی گشتی از صحرا گذشتی

  نباشی بسته ی دیوار و در ها
   جداگشتی ز خط  رهگذر ها

    تو گشتی با خدای عشق مانوس
   و دیگر نیست خورشید تو فانوس 

   درود و  رحمت حق بر روانت
   درختان بهشتی  سایه بانت

اله یار خادمیان (صادق)
در سوگ استاد اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

چه  گویم ای عزیزان شاعری شیرین بیان رفته ست
چقدر این باورش سخت است او از پیشمان رفته ست

همان کس که وجودش کیمیایی بود در اینجا
پیام آمد که روحش از زمین بر آسمان رفته ست

از آن وقتی شنیدم این پیام سخت و ویرانگر
چنان بودم که گویی آتشی در ملک جان رفته ست

سزاوار است از عمق وجود خود بنالد دل!
که این نام آور دوران چو تیری از کمان رفته ست

گرفته بغض سنگینی چنان راه گلویم را 
که پای شعر می لنگد از او تاب و توان رفته ست

رسیده موسم آن تا بباری چشم بارانی
که از دریای علم و معرفت،درّئ گران رفته ست

دوباره چرخ گردون این خبر را خواند در گوشم
که از جمع ادیبان اوستادی مهربان رفته ست

علیرضا حکیم
در سوگ استاد اقتداری
شادی روحش فاتحه با صلوات

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

بگذار که یک شهر سراسر گله باشم
یا قصه ی پر غصه ی یک قافله باشم

تو مرکبی از جنس زمان داشته باشی
من در پی تو پای پُراز آبله باشم

بردفتر زیبایی تو شعر ببارم
تا مستحق بوسه به جای صله باشم

روی پرقو فکر تو آرام بگیرد
آثار به جامانده پس اززلزله باشم

توناز کنی ناز کنی ناز کنی ناز
من حوصله درحوصله در حوصله باشم!

باقهرتو واخم تو وخشم تو عمری
سازش کنم وهر چه بگویی بله باشم

حتی تو نخواهی که من از این همه تلخی
اندازه ی یک آه به فکر گله باشم

باید بروم گم شوم از شهر نگاهت
تا چند پیِ کم شدن فاصله باشم

بامهر نگاهم کن تا در همه ی عمر
درباغ بهار تو فقط چلچله باشم

علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

می شد کبوتر بود
تقدیم به آقا وپناه غریبان

سقفی برای عاشقی برپا نکردیم
خودرا از آیین ریا منها نکردیم

در کوچه های تیرگی بسیار گشتیم
چشمی به سمت روشنایی وانکردیم

آقای من ! نور تورا دیدیم وخودرا
درازدحام زایرانت جا نکردیم!

می شد کبوتر بود وصحن وگنبدت را
هی بوسه زد هی دور زد اما نکردیم!

از دین ،محبت،دوستی بسیار گفتیم
وقت عمل غیر از خلافش را نکردیم

درمان ما قدری صداقت بود اما
این نسخهئ را یک بار هم امضا نکزدیم

شرمنده ام آقا ولی باید بگویم
امر شمارا لحظه ای احیا نکردیم
(هرکس امرمارا احیاکند خداوند اورا بیامرزد
امام رضا (ع))
علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

شبیه یک خبر تلخ ناگهان شده ای
مجال بغض مرا لکنت زبان شده ای

به نظم نبض من آهنگ دیگری دادی
مسیر آه مرا زخم استخوان شده ای

به جای این که بروید بهار از قدمت
سکوت ممتد ودرد آور خزان شده ای

برای چشم تو یک کهکشان غزل گفتم
که باورت شده از جنس آسمان شده ای

لباس ناز تورا بافتم به رنگ عسل
به خود ببال !که هم چون عسل گران شده ای

نمانده هیچ امیدی به مهربانی تو
که در ترازوی احساسم امتحان شده ای

به رغم این همه حسرت هنوز می بینم
که لا به لای غزل های من نهان شده ای!

علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

تو حروف رمز قرآنی، علی!

باز امشب غرق سرگردانی ­ام
رهنورد جاده ­ی حیرانی­ ام

در تمام هستی­ ام غوغا شده­ ست
هر چه سلول تنم شیدا شده­ ست

باز آتش می­ چکد از خامه ­ام
اشک می­ جوشد از این غم­نامه ­ام

در تبی جان سوز پرپر می­ زنم
گاه بر در، گاه بر سر می­ زنم

در پی یک جان پناه از جنس نور
هر کجارا می شود سر می زنم

هفت شهر درد می­ خواند مرا
بر درِ عشق علی در می­ زنم
***
یا علی ای نورِ نورِ نورِ عشق!
ای کلامت نغمه­ ی تنبور عشق!

ای طراوت بخش باغ عارفان
از تو روشن چلچراغ عارفان

از چه چشم کوفه نورت را ندید
از گلستان وجودت گُل نچید

کوفه یعنی شهر دایم در کسوف
خانه­ هایش لایق آواز بوف

جای جایش غرق نیرنگ و فریب
عشق بر دروازه­ هایش بر صلیب
***
ای فدای صبر بی ­پایان تو
مانده­ ام در حیرت از ایمان تو

تو که با دشمن عدالت می­ کنی
دوست را آتش حوالت می­ کنی؟

تو که هستی؟ راز هستی را جواب؟
یا برای تشنگان عشق، آب؟

از کدامین خُم سبویت داده ­اند
با چه نوری شست و شویت داده­ اند

از چه گفتم؟ خُم؟ شراب خُم تویی
پیچ و تاب و التهاب خُم تویی

نور از خورشید تو پیدا شده­ ست
زندگی با عشق تو برپا شده ­ست

ابتدا و آخر ایمان تویی
روز سنجش خلق را میزان تویی

چون تو ای با خویش دایم در جهاد
هیچ کس داد عدالت را نداد

با چه عقلی شک به تدبیرت کنم
با کدامین علم تفسیرت کنم

تو حروف رمز قرآنی، علی!
تا ابد بی­ شرح می­ مانی، علی!

علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

در شعر تویی به نام حرمان
هستی به برم به قیمت جان

استاد عزیز اقتداری
در قلب همه تو جای داری

باور نکنم که پر کشیدی
در مامن قدس آرمیدی

فردوس همیشه جایگاهت
با چشم ترم کنم نگاهت

علیرضا حکیم
در سوگ استاد مرحوم علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

چه گویم ای عزیزان شاعری شیرین بیان رفته ست
چقدر این باورش سخت است او از پیشمان رفته ست

همان کس که وجودش کیمیایی بود در اینجا
پیام آمد که روحش از زمین بر آسمان رفته ست

از آن وقتی شنیدم این پیام سخت و ویرانگر
چنان بودم که گویی آتشی در ملک جان رفته ست

سزاوار است از عمق وجود خود بنالد دل!
که این نام آور دوران چو تیری از کمان رفته ست

گرفته بغض سنگینی چنان راه گلویم را
که پای شعر می لنگد از او تاب و توان رفته ست

رسیده موسم آن تا بباری چشم بارانی
که از دریای علم و معرفت،درّئ گران رفته ست

دوباره چرخ گردون این خبر را خواند در گوشم
که از جمع ادیبان اوستادی مهربان رفته ست

علیرضا حکیم
در سوگ استاد اقتداری
شادی روحش فاتحه با صلوات

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

باز پاییز آمد و از روی خشم
کرد برپا آتشی از برگ گل
زاغ را فرمود تا شادی کند
از سر شب تا سحر در مرگ گل

تا نباشد در چمن شور و نشاط
بانگ زد بر بلبل آواز خوان
حکم تبعید پرستو را نوشت
تا شود پرواز محو از آسمان

باز پاییز آمد و گنجشک ها
در سکوت لانه پنهان می شوند
سیره و سارو قناری و هزار
زیر سقف اشک مهمان می شوند

لشگر پاییز از باغ و چمن
هر چه زیبایی ست جارو می کند
با نفس هایی که از سرما پُر است
در گلوی باد ،هو هو می کند

خیمه ای از برگ های نیمه جان
بر کبود سبزه بر پا می کند
بعد از آن قانون زرد خویش را
با عتاب و قهر اجرا می کند

با نگاهی پر غرور و کینه خواه
می رود تا کوه و دشت و مَرغزار
پای آزارش به هر جا می رسد
می شود آن جا به ویرانی دچار

آسمان در پشت اخم ابرها
می شود پنهان و زاری می کند
روز و شب با گریه های تلخ خود
مرگ گل را بی قراری می کند

جاده گم در وسعت باران و مه
کوه پنهان در پتوی سردِ ابر
خسرو پاییز با اخم و تشر
از طبیعت می برد آرام و صبر

ناگهان در اوج قهر و اقتدار
نوبت او هم به پایان می رسد
زندگی جاری ست اما هم چنان
گر چه بعد از آن زمستان می رسد!

خسته ام دیگر نگو از فصل سرد
باب فصل دیگری را باز کن
با نگاهی گرم تر از آفتاب
از بهاران قصه ای آغاز کن

علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

عید فصل آشتی ها شد نمی آیی هنوز
هر چه زخم من شکوفا شد نمی آیی هنوز

آسمان برچید اخم تلخ خودرا و بهار
مثل چشمانت فریبا شد نمی آیی هنوز

ای پرستوی مهاجر! چشم من رقص تورا
آسمانی از تمنا شد نمی آیی هنوز

یک شب بی روزن وقطبی ترین فصل زمین
نام من این گونه معنا شد نمی آیی هنوز

تا به جرم مستی یاد تو تعزیرم کند
درد از هر گوشه پیدا شد نمی آیی هنوز

در پی ای در کوچه های ممتد دلواپسی
چشم من چشم زلیخا شد نمی آیی هنوز

مثل یک فواره در بهت نگاه عابران
قامتم از اشک بر پا شد نمی آیی هنوز

چون درخت از میان پوسیده وبی ریشه ای
فرصت مرگم مهیا شد نمی آیی هنوز

علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

من زمستانی ترین فصلم برو!
تا مبادا با دلم سازش کنی!
یک بغل گرمم کنی با اشتباه
در تنم ایجاد آرامش کنی!
****
زندگی را سربکش با اشتیاق
بی خیال این همه احساس باش!
شعر هایم را بسوزان بعد از این
خواهشم را تیزی الماس باش !
****
نوش بادش آن که زیباییت را
روزشب بااشتها سرمی کشد
خوش به حال دست هایی که تورا
با تمام شوق در بر می کشد؛
می زند زل در تن ریواسی ات
بعد از آن در باورش حل می شوی
در نگاه دست های خواهشش
نرم وزیبا مثل مخمل می شوی
****
من به این افسوس های ناگزیر
دیری ودوری ست عادت کرده ام
دیده ام پاداش های دوزخی
بس که بت هارا عبادت کرده ام!
شاعری از جنس درد وحسرتم
می گریزم از تمنای محال
نیست قدر ذره ای در باورم
خواهش نوشیدنی از آن زلال!!
***
رفته است از نردبان شعرمن
شهرت زیبایی ات تا آسمان
ناز تو اما نشد یک بارهم
بانیاز ممتد من هم زبان!
بعد از این مانند طاعون دیده ها
در سکوتی تلخ پنهان می شوم
شعر هایم از تو خالی می شود
اوج سرمای زمستان می شوم!

علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

دارم بهاری که دارد، گل­ های بی­ جان در آغوش
نعش صنوبر به دوش و روح زمستان در آغوش

خون می­ چکد از صدایم، از ناله و های­ هایم
زین روزهایی که دارد، شام غریبان در آغوش[۱]

هم چون کویری عطشناک، بر آسمان چشم دارم
شاید ببارد بر این دشت، یک ابرِ باران در آغوش

گل واژه­ های خیالم، کی می­ شکوفند، وقتی
دارم بیابان بیابان، خار مغیلان در آغوش

چشم رهایی ندارم، ای خوش نشینان ساحل
دل داده­ ام بر هراسِ دریای توفان در آغوش

کو آن سواری که عشق از چشمان او می­ تراود
-آن روشنی بخش دل­ ها، آن مردِ ایمان در آغوش-

ای کاش! می ­شد بیاید، از چشم­ هایم بخواند
اندوهِ مردی که دارد، صد سینه حرمان در آغوش

[۱] چون شمع دارم در وطن، شام غریبان در بغل «بیدل»
چشم رهایی
سال۷۳
علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

وقتی که با بغض و حسرت، عشق تو را می­ سرایم
آتش­ فشانی­ ست جاری، بر دامن از چشم­ هایم

تندیسِ درد و عذابم، از من شکوهی نمانده ست
جز شعر تلخی که هر شب، با یاد تو می­ سرایم

ای چشم­ هایت غزل را، تا آسمان اوج داده!
بی­ تو در این قحطِ لبخند، تنهاتر از انزوایم

گفتم در این فصل پنجم، شاید بهاری ببارد
دردا که جز زمهریری، جاری نشد در هوایم

ای گرده­ هاتان کبود از شلّاقِ دردِ زمانه
ای سفره­ هاتان پر از آه، من از شمایم، شمایم!

ای عشق ای جاودانه، ای بودنم را بهانه
برخیز و مستانه گل کن، در دست­ های دعایم

این ابرها جای باران، در سینه­ شان سنگ دارند
ای دست سبزِ رهایی، کو توسنِ بادپایم

علی اصغر اقتداری (حرمان)🍃🌸🍃

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

نان ...

آن زنگ، زنگِ جمله­ نویسی بود

هر واژه­ ای که اَز دهنم می­ریخت

با دست­ های لاغر و لرزانش

بی­ وقفه­ ای به جمله بدل می­شد

تا این که در ادامه به او گفتم:

بنویس نان!

ناگاه دستش از حرکت واماند

لرزید

انگار خشم زلزله جاری شد

در کوچه­ های خالی رگ ­هایش

چرخید

با چشم­ های شیشه­ ای ­اش زُل زد

در چشم­ های بی­ رمقم، گویی

می­ گفت؛ -هر چه را که نباید گفت!-

«با حرف های متصل «ن» و «ا» و «ن»

دست نیاز سفره­ ی ما پُر نمی­ شود

این آرزوی کهنه ولی شیرین

فرهنگی از تلاش و تکاپو را

در جای جای واژه­ ی خود جای داده است

نان

ایمان ماست

آسان نوشته می­ شود اما

"بی ­خون دل ...به دست نمی­ آید !"

.................

حجم کلاس

سرشار از سکوت و تماشا بود

او هم چنان

آتش به پنبه­ ی دل من می­ زد

تا این که «زنگ» این همه را با خود

برچید و تا حیاط دبستان برد

*

من ماندم و هزار سؤال تلخ

با بغض کهنه ­ای که ورم می­ کرد

تا پُر کند تمام وجودم را!

علی اصغر اقتداری (حرمان)🍃🌸🍃

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

شوق دریــا

 

جاده جاده خستگی در پیش رویم مانده است
مثنوی­ ها درد در راز مگویم مانده است
 

خاک تاول می­ زند از اشک آتشناک من
باد، سرگردان میان های و هویم مانده است
 

مثل پاییزی که دایم رنگ می ­بازد منم
برگ سبزی در کجای آرزویم مانده است؟
 

دست­ های عاشق من روز و شب در کار بود
باز هم گُل­ های پرپر رو به رویم مانده است
 

روزگاری شوق دریا داشتم، امروز آه!
حسرت یک جرعه باران در سبویم مانده است
 

بوی عشقی از نماز این جماعت بر نخاست
شور یک عرفان نیایش در وضویم مانده است
 

خویش را گم کرده­ ام در وسعت ویرانی ­ام
فرصتی آیا برای جست و جویم مانده است؟
 
علی اصغر اقتداری (حرمان)🍃🌸🍃

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

در شب یلدایی من ردّ پای خواب نیست
این نهنگ تشنه را دیگر امید آب نیست


بس که ظلمت دیده‌ام در دست‌های آسمان
بر زبان چشم‌هایم حرفی از مهتاب نیست


با قفس خو کرده از پرواز کی گوید سخن
آرزوی دل به توفان داده‌ها پایاب نیست


چشم سرخی؛ بی‌حیایی؛ آز؛ نیرنگ و ریا
در زمین سرد و بی‌آیین ما نایاب نیست!


سفره‌ی یغما به پهنای وطن گسترده است
هر چه می‌خواهی ببر ای تُرک! وقت خواب نیست!()


آتش مِی گر نمی‌سوزد بساط شرک را
نیست آتش را گناهی باده‌ی ما ناب نیست


ای عروس عشق! دامادی نمی‌بینم تو را
در زمین کورها زیباپرستی باب نیست

***
راه توفانی‌ست ای ساحل نشینان همّتی!
سهم ما دریادلان، ماندن در این گرداب نیست

() اشاره به سفره ای که در زمان سامانیان وغزنویان هر سال دوبار برای فقرا پهن می کردند وآن ها پس از خوردن غذا ی نذری، مجاز به بردن اسباب واثاثیه ی این نذری هم بوده اند وبه همین جهت نام آن را سفره ی یغما گذاشته اند

علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

گنجشک زخمی

تو نگاه خسته­ ی ما
همه­ ی رنگا سیاهه
کوله­ بار زندگی مون
پُرِ اشکه، پُرِ آهه
            ***
سهم ما از باغ هستی
گُل حسرت،گُل ِداغه
باغی که جای قناری
روی شاخه هاش کلاغه!
            ***
از کجاییم و که هستیم
خودمو ن هم نمی دونم
زاده ی کوچه ی شب یا؛
بچه های آسمو نیم!
            ***
بغض یک ذره نوازش
ریشه کرده تو گلومون
دسته دسته گل خواهش
صف کشیده رو به رومون
         ***
مثل یک گنجشک زخمی
که اسیر تب و سرماست
دل بی­ پناه ما هم
عُمرِیه زخمی و تنهاست
       ***
مرهم عاطفه­ ای کو
تا دوباره پر بگیریم
یا پنامون بشه سقفی
که تو این سرما نمیریم
        ***
پیِ دست مهربونی
نگامون  به این و اونه
دستی که با غصه ی ما
خودشو شریک بدونه
         ***
دستِ عاشقی که امید
توی قلب مون  بکاره
بوی خوب زندگی را
برامون هدیه بیاره
 
علی اصغر اقتداری (حرمان)🍃🌺🍃

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

این پایان من است

توصیفت را ؛قلم می لنگد
و شرحت را ؛زبان درمانده
چگونه تو را بسرایم

با این واژه های حقیر و بضاعت اندک
که در هیچ توصیفی نمی گنجی
و  فصیح ترین شاعران نیز
از سرودن چکامه ی بلیغت ،ناتوان
آخر
کدامین تلمیح بر نمکت می افزاید
و کدامین استعاره بر زیبایی ات؟
کدام مجاز
به حقیقت تو راه خواهد یافت؟
و کدام ایجاز
شعر بلند تو را به تصویر خواهد کشید؟
تو فراتر از تشبیه و کنایه و ایهامی
***
دریا بی کرانگی ات را می ستاید
و قله ها شکوهت را
                        فریاد می زنند
صبوری از تو معنا می یابد
و استقامت
            از نامت آبرو
تو کیستی؟!
که سهمناک ترین توفان تاریخ هم
قامت بلندت را به تزلزل
                            وا نداشت
و به کدامین قبله
نماز عشق را قامت بستی
که عطر قنوت آن
                 تا قیامت جاری ست
***
تو، پیامبروار
ناگفته های قیام بی همانند تاریخ را
قطره قطره
در گوش خفتگان به غفلت، چکانیدی
و با آفتاب کلامت
پرده های تاریک نفاق را، سوزانیدی
تا چشم ها بیدار شوند
***
به راستی!
در ایثار یاورانت
                  چه اعجازی بود؟
که چشمانت آن همه شقاوت دشمن را
                                              جز زیبایی ندید
و «انی ما رایت الا جمیلا»یت
شعله ای شد
بر افتخارات واهی دشمن
***
در کربلا
چه عظمتی خلق شد؟
که ترجیع بند تمام شعرهایت
حسین بود و کربلا
و تا پایان عمر
این شعر بلند را زمزمه می کردی؟
***
فصاحت و بلاغت در گفتار را
                                  از که آموختی؟
که دشمن؛
با آن همه قساوت
چونان گنجشکی هراسان
به قفس حقارت پناه می برد؛
وقتی عقاب خطبه هایت
به پرواز در می آمد و بال می گسترد
شجاعت را از چه کسی به ارث بردی؟
که ابّهت کزایی دشمن تو را به تسلیم وادار نکرد
و بشکوه و استوار ایستادی
آن چنان که آسمان
                      شکوهت را به نماز ایستاد
***
ای حقیقت اسطوره ای!
و ای اسطوره ی در حقیقت جاری
این پایان من است
غزل گریه هایم به انتها رسیده
ذهنم ناتوان است و قلمم درمانده
و قصیده ی بلند تو همچنان ناتمام
در این پایان فقط سلامم را
                               پذیرا باش
ای بانوی من! زینب!

علی اصغر اقتداری (حرمان)🍃🌺🍃

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

چه بی‌هنگام رفتی باورم نیست
کسی یار دل درد آورم نیست

به نیزار وجودم آتش افتاد
به دنیای سرودم آتش افتاد

زحد بردی شب و طوفان و تب را
به خاموشی کشیدی شمع شب را

گل باغ ادب را خشک دیدم
زبان در مانده؛ لب را خشک دیدم

غزل در شعله ی فریاد افتاد
سرودن از خیال و یاد افتاد

خزان دم زد به گلهای بهاری
خلل افتاده در بانگ قناری

غزل در یادمان دفترم سوخت
دوبیتی‌ها به جان دفترم سوخت

نجیب و مهربان روح بهاری
خرد پرداز ماهر ( اقتداری)

زجوش و موج بردی ساغرم را
شکستی بی خبر بال و پرم را

از این دنیای بی راحت گذشتی
ز قانون خط و ساعت گذشتی

غم طوفان و سیلا بت دگر نیست
کسی بر هم زن خوابت دگر نیست

بدون قایق از دریا گذشتی
نسیمی گشتی از صحرا گذشتی

نباشی بسته ی دیوار و در ها
جداگشتی ز خط رهگذر ها

تو گشتی با خدای عشق مانوس
و دیگر نیست خورشید تو فانوس

درود و رحمت حق بر روانت
درختان بهشتی سایه بانت

اله یار خادمیان (صادق)
در سوگ استاد علی‌اصغر اقتداری (حرمان)🍃🌺🍃

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

ای کاش ! رنگ صلح بگیرد جهان ما

آبی ترازهمیشه شود آسمان ما

علی اصغر اقتداری (حرمان)

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

⚘اللّهَُمَّ صَلّ عَلی مُحمّد وَ آلِ مُحمّد وَ عجّل فَرَجَهُم⚘

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃