براي همه افسانه شوم

بارديگرگره اي كور زدند برلب من !

تاكه مفقود شود خنده وُآيد تب من !

چه تفاوت كه بمانم دراين كومه درد

روزِ م آشفته شده واي بحال شب من

كارِهرروزوُشبم عاشق وشيدائي بود

خانه آورا نمودند وُشكست فرسب من

من دوباره هوسِ گريه وزاري دارم !

چه كنم ازغم وازغصه حصاري دارم !

چونكه درحسرت فرداي پريشان هستم

سينه ام پرشده از ناله وُ ، باري دارم

كو گشاينده دري را كه فراري گردم ؟!

گرچه ره پيچ وُخم وُگردوغباري دارم

زده ام فالم وُ ، اوگفت كه ديوانه شوم !

كه مرمت نشود درد، چوويرانه شوم !

بيم ازآنم كه خنده نشود حاصلِ من !

عاقبت دردكشِ گوشه ي ميخانه شوم

ميروم تاكه بسوزند ، ازاين رفتنِ من

همچوسيمرغ براي همه افسانه شوم