عاشقانه هایم

چگونه از دل بستن پروانه بگویم

که آبرویی برای عاشقیها نمانده

و از دلتنگیهای شبهای سیاهم تا

حسرت پرنده ای که برایم1009 نخوانده

1009

من برای اشک ریختن شانه ای میخواستم

تو که هزار سال نوری ازکنارمن دوری

چگونه این زخم کهنه را التیام بخشم

تو هم بسان زمستان ، ازبهارمن دوری

1009

نشسته ام شبهای دراز دردها1009 سراییدم

اما چه سود کتاب شعر مرا 1009نمیخوانی

با همه دلتنگیهایی که باورش داشتی

هیچوقت نجابت 1009این سروده را نمیدانی

1009

من سالهاست از جهالت جمع 1009بریده ام

در1009 این کویر خشک کد خدا نمیخواهم

میان زمین و هوا1009 و1009 1009باد1009 1009و1009 1009طوفانها

کشتیم1009 شکسته1009 است 1009ناخدا نمیخواهم

1009

تو فکر میکردی که با بریدن ساقه ای

همه شکوه1009 شقایق از کرانه میرود10091009

اما بدان که تو هیچوقت عاقل نبوده ای

و همیشه از جنین خاک ، 1009جوانه میرود

1009

تمام سالهای عمرم به این امید گذشت

که تو شبی1009 مرا صادقانه 1009 نفس کنی

و من با همه ارادتی که از تو 1009داشتم

مثال 1009مرغ مینایی ، اسیر قفس کنی

1009

اما شاید همین1009 آخرین گلایه ام باشد

برای آرزوهایی که در خیالت داشتی

همیشه به این1009 خاطر ،چون شمع میسوختم

1009کاش آخرین 1009بوسه ها را مست نمیکاشتی.