کاغذ

درود بر شما
قلمتان سبز

چقدر تلخ بود دوست من
هر چند من نگاه منفی به مرگ ندارم. همانگونه که تو کاغذ به شعر کشیده ای ، زندگی نیز آونگان مرگ بوده و خواهد بود.
زندگی در حقیقت تصویری از مرگ است به گمان من، درست مثل نور یک فلاشی که در تاریکی می خورد.... و ما چه بیهوده این ذرّۀ بی نهایت کوچک را به خودفریبی حقیقت می پنداریم و بعد... _ وجود این همه تاریکی درون ما؟؟؟؟؟
یا همان...
_ زندگان مرگ!!!!!!!!!!!!

مهرت بر جانم

در پرشگاهِ خفّاشان...
زبانزدِ عشقم!
سربازی در نقشِ باکرهٔ مقدّس!


بداهه شد تقدیم به شعر و نگاه زیبایت

بازهم گل کاشتید
درود
أحسنت

درود بر شما

درود