این خودِ شعر ناب است که میخوانید

ای دل بیا به جمع عزیزان شعر ناب بنشین به بزم صحبت یاران شعرناب جمعی شده زآهوان سیه چشم و خوش نظر دل می برد نگاه غزالان شعر ناب هر بار یک غزل تو بخوانی ز دفترش گویی تفعلیست ز دیوان شعر ناب یک شب بیا و منظره ی ماه را ببین هرشب قرار ماست به ایوان شعر ناب جانان ز آسمان به شما آفرین زند صد آفرین به قافیه سازان شعر ناب مستی اگر . بیا که به میخانه آمدی کینجاست ساغر و می ِ مستان شعر ناب هر زخمه ای که باز بخوانیم مرهمیست از پنجه ی طلای طبیبانِ شعر ناب هر نامه گوهریست ز خلوتگه ِ دلی هر شعر اختریست به کیوان شعر ناب پاک است نام و نشانش ز هر کژی هر گز غبار نیست به دامان شعر ناب گلهای آشتی و غزل های دوستی می چینم از چمن ز گلستان شعر ناب یاران همه عزیز و وفا دارو راستین دلبر ترین رفیق رفیقان شعر ناب هر نامه ای چو آب روان نغز و ساده است در زیر نامه ها همه عنوان شعر ناب هر دم دلم بهانه ی رفتن همی کند بر شهر شعر یا که به اُستان شعر ناب می بارد آسمان دلش در هوای عشق حامد که تر شدست ز باران شعر ناب حامد زرین قلمی اسفند ماه 1389