بهار

هوا دلگير
درها بسته
سرها در گريبان بود
نفس ها ابر و
یک شاعر
که شعرش وصف زندان بود
زمستان در زمستان
غبار آلوده مهر و ماه
زمین دلمرده
آه بلند
آسمان کوتاه

دو چشم آسمان غمزده
بر ماتمی سنگین می گریید
در آغوشش
زمینی مرده را بگرفته و
غمگین می گریید

خبر در کهکشان پیچید
:«زمین در آسمان جان داد»

زمین مردار بود - مردار
که آمد قاصدک با باد!

چو بر مردار قاصد گفت
پیام پاک مزدایی
زمین لرزید و
جان بگرفت
به فرمان مسیحایی
***
زمین شد زنده و
فرمان اجابت گشت و
گل روئید
دو چشم آسمان از نو
ولی با شوق می بارید