حاصل عمر

گرچه ان گل،به دلم اتشی افروخته است

نکنم شکوه ،که چون غنچه لبم دوخته است

باهمه خون دل وسوز درون،خاموشم

که لبم دوخته است ,ان که دلم سوخته است

بگو ای ناله ی جانسوز ،که درسینه ی من

دل سودازده،یا اتش افروخته است؟

یادگار تن گرم تو ونوشین لب توست

این همه داغ،که بر جان غم اندوخته است

دل هم ازصحبت من روی بتابد چه کنم

با تو امیخته وخوی تو ، اموخته است

حاصل عمر منو وشمع سحرگاه ،رهی

اشک سرد ونفس گرم ودل سوخته است