عطر نماز

                                  عطر نماز      

بسی قصه در این سربسته راز است

                             دو پلک پنجره تا صبح باز است

زبانی بسته در کام شبی سرد

                              سخن کوتاه و شب اما دراز است

شکسته بال پروازم در این شهر

                             دلم پر آتش و سوز و گداز است

بود همراه من تا رویش صبح

                             شرابی کان غمم را چاره ساز است

می عشق و امید و رستگاری

                             که در خمخانه آن بی نیاز است

به هنگام سحرگاهان پر از عشق

                            فضا اکنده از عطر نماز است