اشک سرد

فریبا م شعر و سکوت:
دلم افسرده شد از داغ دوری ها چه رنجیده

غضب کردم از این حال پریشانم که غمدیده

غمِ هجران میانِ قلب های عاشقان دیگر

مرا بغضی گلوگیر است این دنیای تفتیده

شبانه های دلتنگی قلم از عشق میخواند

نفس در سینه میماند به اشعارِ تراویده

سکوتم حبس اشعارِ فراوان است، آزادی...

شود رهرو به احساسم برای عشق جنگیده

نقابِ بینوایی را هزاران چهره پوشاندم

که آشوب درونم روح سرکش را پسندیده

هیاهویی مرا غمگین و گریان بیش میخواهد

چنان درگیر این بغضم که اشکم سرد خندیده

#فریبا_م
1402/6/13