مغلطه

من همان پیراهنی ام 
که قرار بود 
یک روز  ِ خاص  
مرا به تن کنی  
تا ببیند به تو من آمده اَم  
هزار الله اکبر بگوید  
آینه ی اتاق ِ تو  
 
من بازتاب ِ چشمان ِ تو در  
آینه ی اتومبیلی ام 
که با آن 
 لایی میکشی , جلب توجه میکنی 
 و در هر خیابان و بزرگ راهی که مرا یاد ِ تو انداخت 
سرعتت زیاد شده 
ناخودآگاه خطر میکنی 
 
من اِشتیاق  ِآینه ی آسانسورم برای هر بار دیدن ِ تو  
همان فضای دلگیر که دوست دارد 
 بگیرد عطر از تن ِ تو... 
 
من خود ِ تو اَم  وَ باور  ِ تو  
فرقی ندارد راست یا دروغ گفتن ِ تو 
پس به من نگاه کن 
حرف که میزنی 
دوست دارم ببینم چشمان ِ تو را  
و این مُقَدَر نیست  
وقتی 
  دست به مغلطه میزنی…