مجنون ما

نازنینا          گوش     کن      صوت      نی         محزون ما                                  بلکه      رحمی      آیدت       بهتر        شود        مجنون ما
بس که در چشمان   من   خون   فراقت      دیده اند                              کس        دگر    باور      ندارد       گریه     بی      خون  ما
گر براندازی جحاب از پرده چون بیرون شوی                           دیده ای سیحون شود آن دیگری جیحون ما
خشک   خواهد      شد     نگارا     رود     اگر     کارون    بود                            حالیا      لذت    ببر    از       غلغل       اکنون ما
گر    به       آغوش      من    آید       آن     نگار    سیم     تن                                پادشاهی می کنم من خسرو   او   خاتون ما
گر        قضاوت        می کنی       ما    مثل      خودکاریم      که                                 اندرون     ما   سیه    تر    گشت    تا    بیرون ما
بار     دیگر     گندمی       روید      ز        این           گلشن           اگر                                دوست  ریزد  آب  رو  بر پیکر مدفون ما