يکشنبه ۱۴ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ اشک فرشته شاعر فرشته امینی
|
|
|
|
بزن تیرِ خلاصو بِم
که تو تسکینِ این دردی
تو تنها مرهمِ دنیا
واسه زخمایِ این مردی
هجومِ فکرِ تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشتِ پلکِ خیسِ کوچه
خوابِ پنجره پریده
غرقِ یه سکوتِ تشنه
بغضِ آسمون و چیده
دامنِ شب و گرفته
تا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اَگه حالِ من خرابه
اَگه اَز سایه م می ترسم
اَگه هر لحظه با جرئت
اَز تو اَز دِلِت می پرسم
اَگه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بازم تنها ، لبِ ساحل
قدم زدم رو ماسه ها
بازم دریا ، من و بارون
این شبِ بی انتها
صدایِ موج ، غمِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی دلم اَبری می شه
خورشیدم آواره می شه
آسمون اَز بغضِ من
دلش پاره پاره می شه
دریا تو اَشکام غر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شده یادِ من بیفتی
تو غروبِ سردِ پاییز؟
شده یادِ من بیفتی
با یه آهنگِ غم انگیز؟
شده با دیدنِ بارو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جایِ خالیت و بغل می کنم و
تو خلوتِ آینه ها می شکنم
تو تبِ رفتنِ تو یخ زدم و
به سکوتِ رو لبام پُک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آهای خورشید کجا رفتی؟
هوام دلگیره تو خونه
شاید بارون بیاد وقتی
موهات تو باد پریشونه
کجا رفتی غمِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگه بینِ ما چیزی نمونده
هر چی خاطره داشتیم سوزوندیم
رویِ خاکسترایِ جا مونده
نشستیم و اَز جدایی خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز داره بارون می زنه
به پشتِ شیشه یِ چشام
بازم دارم غرقت می شم
حتی اگه خودم نخوام
باز داره می س
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جایِ خالیتو بغل می کنم و
تو خلوتِ آینه ها می شکنم
تو تبِ رفتنِ تو یخ زدم و
به سکوتِ رو لبام پک می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موجِ وحشیِ خیالم
غرقِ دریایِ چشاته
سکوتِ سنگینِ خونه
بی قرارِ خنده هاته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اَگه ستاره باشی
واسه شبایِ تارم
من می سوزم تو چشمات
وقتی که بی قرارم
اَگه شبایِ پاییز
غمو بدی ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شروعِ فصلِ آخرم
تولدِ زمستونه
غمِ صدایِ بارون و
بغضِ شبایِ تهرونه
شروعِ فصلِ آخرم
سوزشِ لمسِ خا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منم و یه قلبِ زخمی
توئی و خیالِ رفتن
منم و غربتِ خونه
توئی و به دل نشستن
امشب بغضِ من و اَبرا
ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منو اَسیرِ خودت کردی
دارم عذاب می کشم
خواستی دیوونت بشم
شهرو به خاک بکشم
منو عاشق کردی و
ساده ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آینه های باورم
تو دردِ تنهایی شکست
اَشکِ جنونِ آسمون
رو گونه یِ غمم نشست
پرنده هایِ بی کسی
رو د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من سزاوارِ تواَم
تو غمِ گیسویِ بارون
من سزاوارِ تواَم
تو تبِ برفِ زمستون
تو شکوهِ یه کویری
زیرِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثه خوشه هایِ آفتاب
رویِ گندمزارِ موهام
تو می تابی،می درخشی
مثه رقصِ آرزوهام
عطشِ خیسِ یه خوابی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غمِ گیسویِ شبِ من
زیرِ دستایِ ستاره
با نوازشِ یه رویا
تو دلم جنون می کاره
مثه بی تابیِ دریا
واس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دارم می سوزم تو تبِ
حسرتِ گرمایِ تنت
لعنت به این خیالی که
پُر شد اَز عطرِ پیرهنت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو تبِ سردِ چشات
من یه بغضِ نم زده م
تو شبِ صحنِ دلت
یه جنونِ غم زده م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شروعِ فصلِ آخرم
تولدِ زمستونه
غمِ صدایِ بارون و
بغضِ شبایِ تهرونه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تبِ سردِ زمستونم
تنِ رنجورِ یک مرگ
سکوتِ تلخِ فریادم
سرودِ مردنِ برگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو غمِ یه دنیا
رو شونه یِ شبامه
حسرتِ تلخِ بوسه
رو دفترِ لبامه
سوختنِ یه ستاره
تو آتیشِ نگام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو که، حالمو میدونی
میدونی، که پریشونم
تو قلبم، درد بی تابه
غمِ دنیاس، رویِ شونَم
میدونی، منتظر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سزاوارِ تو هستم
در غمِ گیسویِ باران
سزاوارِ تو هستم
در تبِ برفِ زمستان
تو شکوهِ یه کویری
زیرِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سزاوار تو هستم
در بهاران، همچو باران
سزاوار تو هستم
در تب برف زمستان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو گل من
حال دلم زار و پریشونه
شعر های مبهمم
گم می شن تو خلوت خونه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخر تو را گم می کنم
حالا که درگیر تو أم
وقتی خیالت با منه
وقتی تو تسخیر تو أم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه روز تو دل زمستون
تو خیال برف و بارون
ردپای داغ دروغ
موند تو آسمون ایرون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل بی قرارم و این آسمون
یه هوای ابری و دریا و بارون
عاشقونه ی خاصی که می خواسی هست و
از خودت نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غمت که تو چشام شکست
بیا و روبروم بشین
دستام و محکم بگیر و
تموم دردام و بچین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این روزا چه بی قرارم
باز تماشائیه حالم
دوباره اشک و حسرت
دوباره دلشوره دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سخته برام
از فکرش لحظه ای درام
موندن به پاش
شد تب و تاب لحظه هام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تابم
جای خالیت و تو قلبم دارم
این روزا
پا رو هر چی خاطره س می ذارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای همه ی باورم
دلیل چشم ترم
ناز کن واسم دلبرم
من نازت و می خرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بزن تیر خلاص و دلبرم
من دیگه از زخم هیچ ترسی ندارم
مرگ آسونتر از اینه
که از تو دست بردارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چند تا عکس تیکه پاره
که روش تاریخم نداره
ریخته رو تخت اتاقم
که هنوز عطرت و داره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش می شد واسه اشکام
دست نوازش بیاری
یا اینکه عطر تنت و
لای موهام جا بذاری
|
|
|
|
|
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
سیاوش آزاد
به نام یگانه خدای هستی‌بخش
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ودرود بر
محمدرضا آزادبخت
سیده نسترن طالب زاده
ابوالحسن انصاری (الف رها) 
