شنبه ۱۳ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ قصه دل شاعر محمدرضاذکاوتمند
|
|
|
|
هر که پابند سر زلف دلارامی نیست
زآدمیت نه نشان بلکه بر او نامی نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر به نقد جان دهدیک بوسه از لعل لبش
روشن است این نکته آن مه خویش را مجنون کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواستم خِشت ز خُم گیرم و‌جام از لب یار
چرخ دوری زد و خِشت لب دیوارم کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق بازی زهمه کار جهان ما را بس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما عمرمان رو به آخر و دورانمان گذشت
اما کسی نگفت که آمد؟ چِسان گذشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به لبم اگر رسانی لب خود بدلستانی
نروم چوخضر آنی پی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اُف بر این دنیا که هر جا پانهد فرزانه ای
عاقبت مجنون شود از گفتگوی بی ثمر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه چنان گناهکارم که زنی به تیرو خنجر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی فقط محتاج چند حرف عاشقانه ام
لبریز دلتنگی و گریه های کودکانه ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی در حق من نامهربانی میکند
با تمام بدبیاری ها تبانی میکند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سيه زُلفت ، لب و ،سينه ، سه ركن خانمان سوزم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمر خود را نذر بودن در کنارت می کنم
دیده را فربان چشمان خمارت می کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
﮼چنان‌کوکم‌که‌دل با ساز هر تنبور میرقصد
در آوازم چنان مستم که نت مغرورمیرقصد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرزو دارد تا ببیند ذکاوت بعد از این
زندگی در حق او هم مهربانی می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چنان کوکم که دل با ساز ِ هر تنبور می رقصد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمر خودرا نذر بودن درکنارت می کنم
دیده را قربان چشمان خمارت می کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدم از چاک گریبانش صفای سینه را
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اوف بر این دنیا که هر جا پانهد فرزانه ای
عاقبت مجنون شود از گفتگوی بی ثمر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرنفس دل زلبت بوسه تمنا میکرد
|
|
|
|
|
ابراهیم هداوند
سیاوش آزاد
به نام یگانه خدای هستی‌بخش
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ودرود بر
محمدرضا آزادبخت
سیده نسترن طالب زاده
محمد رضا خوشرو (مریخ) 
علی نظری سرمازه 
حسام رجبی 
یاسر کریمی 
