به نام یاسمن

در فرود موجزار عطر پیراهنت
به سکر بی کلام کوفه  می اندیشم
و به آسمان عمود محمد
گلایه میکنم امشب
آه
امشب که  مسجدالحرام آغوش تو ، ترانه ی رهاییهاست
، ای درنگ دمیده در رگهای ربانی محض
ای رجعت غلیظ
به درایه های سرد پرواز میسپارم،دلمرا
به عصر عطش
که بر بگیرم از عنفوان کوچ، نغمه ای زمستانی
تو عطیه ی کدامین تاراج خسته ای
، با بالهای بسته ی بکر
به کدامین سراب، میبخشی
شرنگ یخ زده در  چشمهایت را
، سجده کن!
به نام یاسمن
در شیهه های  شنگرف و شراب
سجده کن
به خاکستان خمود بیمردی،
سجده کن!
و چاه را به عبودیت اشک بیامیز
و چاه را از چهره ات لبریز کن
و چاه را از رب النوع آب...
و چاه را
.
.
.
امشب
در قنوت معلق باغهای واقعه،
در تلاوت تلخ سقیفه
من به سکوتت، 

 به سکر بی کلام کوفه می اندیشم...