شعرم غزل گرفته و دستم سپید نیست

شعرم !

غزل گرفته و

دستم سپید نیست

شاید!!

که شعرتازه ام

آنکه ندید نیست

رقصم !

میانه میدان ام 

که ناقص است

آه از تو و دلم

که آنچه تو دید نیست …

شاید !!

تمنای تو است در اوج رفتنم !! …
هردم

دروغی تازه ایی

چیزی بعید نیست

شعرم !

غزل گرفته و

دستم مریض شد …

آخ آنچه می سرایمش

گو آنچه دید نیست

هر وقت

دلم تنگ می شود ازنگاه باز
امید تو 

می شنوم هم

چیزی نوید نیست

قصاب بیاور

بکش این شرک لا پدید

اینجا که تامن نکشی

شعری مزید نیست

خوابم خیال تو می شود

تا جمع می شوم

منهای من من می شود؟

این من که دید چیست ؟!

این شعر ناقص است

می دانم این ببخش

تا آنچه من می دانم

این

شعری جدید نیست