نخل غرور

.......«نخل غرور».......
کی میشود این دل به تومَحرَم شده باشد.
پایانِ شــــبِ ، غصــّه و ماتم شـــده باشد.
ای کاش خــُـــدا ، کِـــبرِ تو را کم بِنُــــماید.
یا نخلِ غُــرورِ تو ، ســرش خَم شده باشد.
ای کاش کمـــــــی با دِل ما ، راه بیایــــــی.
آن خوی جنایتــگرت ، آدم شـــــده باشــد.
تا کِــی بِگُـــریزی تو زِ ما ، ای مَهِ زیبـــــا.
آیَم زِ پیَ ات ، تا به جَهنّـــم شــده باشــد.
آن برقِ نگاهَـــــت ، به من از روی ملامت.
چونان سَمِ ماراست،که مَرهَم شده باشد.
چشمــم مُتِوَرّم شــده از ، گریه ی بسـیار.
مثل نخودی گشته که شب نَم شده باشد.
در جوشــم و یک جا زِ غَمَت ، بنــد نیارم.
چون کودکِ نو پا ، که شَرّ هم شده باشد.
بر باد مَده زُلـف ، که زلفـــش بِکِشـــــانم.
گر یک سـَرِ مو از سَـرِ تو ، کم شده باشد.
هر صــبح زَنی آب ، تو بر آن رُخِ دلــــجو.
ماننــد گلی ، که پُر زِ شَبـــــنم شده باشد.
بنــگر که جوانی ام ، بَدَل گشت به پیری.
چون کیــسهٔ دینار ، که دِرهـَم شده باشد.
#جواد_آتشبار